‘Hallo mevrouw, mag ik er even bij?’, vroeg ik vriendelijk. Ik liep bij de Appie en moest een pakje soep uit het vak waar zij pal voor stond.
‘Waarbij?’, vroeg ze nors. Ik had het meteen in de gaten: een vervelend chagerijnig wijf.
‘Dat lijkt me voor u niet interessant, toch? Ik heb iets uit dat vak nodig en aangezien u ervoor staat…’
‘Waarom zou ik aan de kant gaan? Ik heb recht hier te staan.’
Er borrelde iets flauws over een aanrecht in mij op maar kon het nog net onderdrukken.
‘En nu gaat u waarschijnlijk een anti-vrouwelijke opmerking plaatsen over een aanrecht. Dat mag want daar trek ik mij niets van aan.’
‘Mevrouw, ik wil alleen iets uit dat vak pakken en dan mag u wat mij betreft de rest van de week hier blijven wachten totdat u een ons weegt. Als u dat in een weekje gaat redden…..’
‘Dan zult u toch nog even moeten wachten. Ik ben bezig.’
Ze startte een langdurig inspectie van haar briefje. Ik een trommelactie op het metaal van het karretje.
‘Wilt u daarmee ophouden?’, snauwde ze. ‘Ik kan daar niet tegen.’
‘Bent u nu eindelijk klaar of hoe zit het!’, riep ik ongeduldig.
Er kwam een medewerker langs. Ik hield haar aan.
‘Mag ik jou iets vragen?’
‘Jazeker, als het maar niet om geld gaat’, lachte ze.
‘Nee hoor, wees gerust. Ik zoek een pakje tomatensoep van de Honig.’
‘Die ligt hier in het vak. Wilt u even een stukje aan de kant gaan, mevrouw?’, vroeg ze.
‘Nee, ik ben bezig. Ik zoek maggieblokjes. Die moeten hier liggen, toch?’
‘Nee hoor, die liggen in het vak hiernaast, waar die meneer voor staat.’
Het chagrijn keek me aan en had het meteen door… het ging een lange dag worden.
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.