Twee vliegen.

‘Morgen Bart’, hoorde ik de zwevende stem van buuf Agnes. Ik zag haar niet.

‘Joehoe, hier boven!’, lachte ze. Ik keek naar boven en ontdekte haar voor het open raam van haar slaapkamer. 
‘Hé Agnes, ook goedemorgen. Ik zag je niet’, lachte ik vriendelijk. Ze wapperde met een geel doekje.
‘Ben je druk?’, vroeg ik.
‘Ja, ik heb vrij vandaag. En toen ik vanochtend wakker werd en zo eens rondkeek dacht ik bij mijzelf: deze Agnes moet hier eens nodig met een doekje aan de gang.’
‘In je pyama? Dan was het wel erg nodig’, stelde ik vast.
‘Inderdaad. Maar die pyama is puur praktisch. Stap ik meteen onder de douche. Twee vliegen in één klap.’
Ik moest kort over de naderende ondergang van de twee vliegen nadenken.
‘Wacht even Ag’, hoorde ik mijzelf roepen. ‘Ik moet even nadenken.’
‘Nadenken? Over mijn schoonmaakactie?’
‘Eh..ja… De eerste vlieg is dan de schoonmaakactie. Die snap ik. Maar op welk moment komt die tweede vlieg dan om de hoek kijken?’
De stofdoek kwam tot stilstand. ‘Ik begrijp je niet. Wat bedoel je Bart?’
‘Nou ja, jij hebt het over twee vliegen in één klap.’
‘Ja, de beurten. Eerst de slaapkamer en dan mijzelf. Eén plus één is dan toch twee?’
‘Als je het zo zegt dan snap ik het wel.’
‘Ik zeg het niet anders dan dat ik het al zei. Twee vliegen en een klap. Maar ik moet opschieten, mijn vriendje komt zo. Doei!’ Ze verdween uit beeld. 
Tja, het vriendje, bedacht ik mij. Ik telde voor de zekerheid het aantal vliegen nog even na en kwam nu toch echt tot drie…. 
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen maart 2021

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better