‘Bart, voordat ik het vergeet: Annie Beugels komt koffie drinken.’
‘Ach Jezus, nee hè. Kan ik nog op tijd evacueren? Of staat ze al op de oprit!’
‘Stel je niet aan. Annie is een lief mens. Ze is een beetje apart. Maar dat ben jij ook.’
‘Schatje, Annie heeft de intelligentie van een gemiddelde visstick. Als dat “apart” heet, dan lust ik er nog wel een paar.’
‘Jij lust helemaal geen vis, kapitein Iglo! En ik wil graag dat je je een beetje positief opstelt. Begrepen?’
Ik keek haar aan. Ze keek mij aan. Met gevaarlijke blik.
‘Neemt ze haar knecht ook mee?’, vroeg ik bezorgd. Ik kende “haar” Bob.
‘Is dat erg dan?’
‘Nou ja, dan moeten we ruimte maken voor het matje.’
‘Matje? Wat bedoel je?’
‘Hij moet toch aan haar voeten liggen? De kale vloer is te koud. Dan wordt Bobje verkouden.’
‘Bob is een heerlijke man. Fijngevoelig, behulpzaam en heel sociaal’, vond ze.
‘Bobje heeft eelt op zijn knietjes en zijn meniscusjes zijn aan gort. Van het kruipen’, voegde ik eraan toe.
Ze haalde haar schouders op.
‘Ik denk dat zij ooit voor strenge meesteres heeft gespeelt. Compleet met lasso en zweep. En dat hij dan in een matrozenpakje met witte kniekousjes door de slaapkamer huppelde.’ Ik zag het voor mij. ‘Jij bent ondeugend geweest, Bobje, en nu krijg jij klapjes van Annie… tja, zo krijg je elke vent onderdanig.’
Mijn echtgenote keek mij aan.
‘Wat kijk je nou?’, vroeg ik.
‘Nou ja, een zweepje gaat mij te ver. Maar zo’n matrozenpakje biedt kansen…’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.