Kleedhokjesdialoog

‘Lukt het?’, vroeg ze vanuit het belendende kleedhokje. We hadden gezwommen en waren nu bezig met de aankleedsessie.

‘Nee’, zei ik naar waarheid.

‘Hoezo niet?’

‘Ik krijg mijn sok niet aan.’

‘Hoe kan dat dan?’

‘Mijn voet is vochtig. En ik krijg mijn been niet omhoog.’

‘Kun je niet bukken?’

‘Nee, het is hier is te krap.’

‘Doe de deur dan eens open, dan help ik je.’

‘Kan niet. Deur is vergrendeld.’

‘Ontgrendel hem dan!’

‘Ik zit op de vergrendeling.’

‘Op de vergrendeling?’

‘Ja, het bankje is tevens de vergrendeling. Ik zit op het bankje.’

‘Dan sta je toch op?’

‘Dat kan niet.’

‘En waarom niet?’

‘Omdat ik mijn schoenen niet aan heb. Dan wordt mijn voet nog natter.’

‘Dan droog je hem toch af.’

‘Hoe dan? Ik zeg net dat ik geen ruimte heb.’

‘Dan moet je maar wachten tot je voet is opgedroogd.’

‘Is goed. Vraag vóór even of mijn kaartje geldig blijft.’

‘Kom op man, zo lang duurt dat toch niet?’

‘Dat denk ik ook niet, maar ik zit toch gauw op volgende week woensdag.’

Bart