Ik had bij het wakker worden meteen al het gevoel dat ik een zware dag tegemoet ging.
Het zonnetje prikte door het gordijn en raakte mijn echtgenote vol in het gezicht. Ik zag de energiebaan zijn werk doen en ik verwachtte dan ook elk moment de eerste opdracht. Het raam hebben ze namelijk aan mijn bedkant in de muur gemetseld.
‘Ahhh Bart, het zonnetje. O heerlijk, schuif het gordijn eens snel open? Even genieten.’
Ik stapte uit bed en vervulde de eerste opdracht.
‘We gaan vandaag lekker door de tuin. Helemaal zin in.’ Ze keek mij lachend aan. Haar enthousiasme spatte eraf.
Ik antwoordde met een diepe zucht.
‘De tegels moeten schoon, de grond los geschoffeld, en ik wil die pioenroos naar de andere kant verplaatsen.’
Ik zuchtte wederom. ‘Eerst nog even nieuws kijken’, zei ik terwijl ik de afstandsbediening van het nachtkastje graaide.
‘Geeft alleen maar narigheid’, hoorde ik haar voorspellen. Ik had echter nog een sprankje hoop.
‘Ik ga eruit, ontbijten en dan de tuin in. Kom op Bartje!’
Ik bleef nog even kijken.
Het nieuws ging vooral over de keurslager uit het Kremlin. Alhoewel, keurslager is wel iets teveel eer.
‘Het weer’, riep ik verwachtingsvol toen ze net over de drempel richting gang wilde stappen. Ze bleef hangen.
‘Ach, het gaat in de loop van de ochtend regenen. Jammer’, riep ik quasi bedroeft. ‘Ik had er net zo’n zin in.’
‘Het is ook gewoon je eigen schuld. Ik zei het nog zo: het nieuws brengt alleen maar narigheid.’
Tja, daar had ik toch een geheel andere opvatting over…
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.