Zomaar een Kerstverhaal…

Er heerste een relaxte sfeer in de stal. Een ezel knabbelde gezellig aan het stro, Jozef de timmerman was doende een schilderijtje van zijn schoonmoeder op te hangen, Maria lag onbevlekt te genieten van haar zwangerschap en de kribbe was klaar voor gebruik.

Achter de stal was een engelenkoortje aan het oefenen en zachtjes drongen de tonen van het oudste kerstlied op aarde door in de stal. “Er is een kindeke geboren op aard”.

Elders in dit tafereel, aan de oostkant, liepen een aantal mannen zich warm om bij het eerste de beste signaal bepakt en bezakt te vertrekken. Het heerlijke avondje stond eraan te komen en ze stonden gezellig te keuvelen.

‘Zo, en waar ga jij straks naar toe ?’, vroeg de één aan de ander.
‘Ik moet op kraamvisite’.
‘O, dat is leuk, ik ook. Naar welke kraam ga jij ?’.
‘Ik ga naar een kindeke’
‘Ik ook, hoe heet het ?’.
‘Geen idee, en jij ?’.
‘Ik ook niet, als de geschiedenis klopt, dan is het nog niet geboren’.

Er meldde zich een derde persoon.

‘Hoi, wat staan jullie hier ?’, vroeg hij.
‘Wij staan te wachten op de geboorte van een kindeke. Daarna gaan we op kraam’.
‘O, ook toevallig, ik ook. En waar is dat dan?’. Er werden schouders opgehaald.
‘Ik moet naar ene Jozef en Maria’.
‘O, nou zeg, ik ook’.
‘Jullie geloven het vast niet, ik ook’, riep nummer drie.

‘Tjonge jonge, dat is toch teveel om het toeval te laten heten’.
‘Inderdaad zeg, neem jij nog wat geschenken mee ?’.
‘Ja, ik heb een kerstboompje in mijn tas. Is leuk voor het kindeke. Kan hij eronder liggen’.
‘Ook toevallig, ik heb een piek, een paar gekleurde ballen en wat lampjes met engelenhaar’.
‘En ik heb van mijn vrouw een kerstbrood meegekregen’.
‘Goh, we lijken wel niet goed wijs’.

‘Moeten we niet een lekker stukje vlees meenemen ?’, vroeg de eerste.
‘Neu, ze hebben daar vast wel een lam, snijden we het strotje door en gaan we hem offeren’.
‘Nou, dan neem ik liever een borrel’.

Op dat moment ontbrandde er een fel licht aan de hemel.

‘O kijk, ik zie een ster, hij staat niet ver’
‘Goh, volgens mij is het kindeke geboren’.
‘Ja, er is een kindeke geboren op aard’.
‘Laten we maar snel gaan, anders is de kerst alweer voorbij’.

Langzaam zeulden ze met hun tas en rugzak in de richting van de ster die als een moderne TomTom de route wees

Wat later in de stal…

‘O, gut, wat een mooi kindeke !’, riep één van de wijzen.
‘Ja, mooi hè’, zei Maria.
‘Zware bevalling ?’, vroeg de tweede.
‘Nee, geen probleem, was zo gepiept’, zuchtte Maria.

Op dat moment kwam Jozef de stal binnen met om zijn duim een dik verband.

‘Ha Jozef, gefeliciteerd met het kindeke’.
‘Dank je wel, wijze’.
‘En hoe heet het kindeke”?’, informeerde hij.
‘Jezus’, lachte hij.
‘O’, dat is een vreemde naam. Hoe komen jullie daar zo op ?’.
‘Nou, dat zal ik je vertellen. Ik was dat schilderijtje van mijn schoonmoeder aan het ophangen. Toen sloeg ik met de hamer op mijn duim en dat deed zeer’.
‘Ja én’, vroeg de wijze.
‘En toen riep ik heel hard zijn naam’.
‘Wat origineel, Jozef’, zei hij
‘Ja, en we zijn er heel blij mee, met ons kindeke. Bedankt voor jullie komst, wijzen’, zei hij en nam afscheid

Toen ze terug liepen in de richting van het oosten was de ster gedoofd, het lam geofferd, de kerstboom opgetuigd, het kerstbrood op en lag het kindeke vredig in zijn kribbe onder de boom.

‘Wat een lief kindeke’, zei de één.
‘Ja, ze zeggen dat dit kindeke ons komt brengen vrede op aard’.
‘O, dat is mooi, hoe kom je aan die wijsheid ?’.
‘Tja, wie is hier nu een wijze’.

‘En wanneer kunnen we die vrede dan verwachten ?’, vroeg de eerste.
‘Ik hoorde ergens in het jaar 2017’, antwoordde hij.
‘Weet je dat zeker, collega ?’, vroeg hij door.
‘Ja, ik geloof in het kindeke’, zei hij. De eerste slaakte een diepe zucht.
‘Wat is er aan de hand, wijze. Waarom zucht je ?’.

‘Tja, in 2017 heerst er nog steeds oorlog, is er nog steeds honger, lijden mensen aan de meest vreselijke ziektes, maken we elke dag ruzie en kiest men wereldleiders die deze ellende alleen maar versterken’.

‘Vrede op aard, ach, laten we er maar gewoon in blijven geloven’.

Met de handen op de rug werden ze langzaam opgeslokt in de sprookjesachtige diepte van het oosten…

Bart

Copyright Brompot december 2016

Powered by WPeMatico