Die zeldzame keren dát ik op de gewone fiets zat, zag en hoorde ik ze altijd voorbijflitsen: electrisch geladen bejaarden die als ongeleide projectielen over fietspaden vliegen. Ondertussen trapte ik de ketting van mijn eigen fiets aan gort om dit niet zo lichte en niet zo elastische lijf in evenwicht te houden.

Mijn directe familie gaf mij onlangs nog het advies om voortaan een valhelm te dragen. En dan vanwege de veel te lage snelheid waarmee ik dreigde om te vallen. En dan komt natuurlijk ook het ontzettende flauwe standaardgrapje voorbij over zijwieltjes waarbij vooral mijn kleinkinderen gierend en brullend naar mij stonden te wijzen. Alsof die gekke opa van een andere planeet kwam.

Tja, en dan wordt het zo langzamerhand tijd om je te verdiepen in de evolutie van het fietsen met als doel iets “moderns” aan te schaffen.

Het begon met een voorzichtig internetreisje langs de diverse fabrikanten om uiteindelijk via een advies van de consumentenbond gericht in de voorraadschuur van de diverse plaatselijke fietsenhandelaren te kijken.

Toch voelde ik iets van twijfel. Ik zag het als een onomkeerbare stap in de richting van een levensfase die je het liefst zover mogelijk voor je uit zou willen schuiven. Omdat je er geestelijk nog niet helemaal rijp voor bent.

Tja, maar de feiten liegen niet: je wordt nog steeds door grijsharige, luid bellende en soms schreeuwende vijfenzestig-plussers van het fietspad gedrukt. En die geestelijke dreun komt dan uiteindelijk zo mogelijk nóg harder aan.

Na een gesprekje met mijn echtgenote, die mij ervan overtuigde dat mijn jeugdpuistjes definitief waren opgedroogd en ik echt uit de puberteit was gegroeid, nam ik een definitief besluit.

Kort daarna stond ik bij één van de Doetinchemse fietsenhandelaren voor de aanschaf van een mechanische fiets voorzien van trapondersteuning. En dat klonk toch weer nét even anders dan een “electrische” fiets… Het gaat uiteindelijk ook een beetje om het gevoel.

Tien minuten later reed ik een proefritje om een kwartier later de deal te sluiten. Ik had een fiets gekocht met een bijna onzichtbare motor-met-accu maar met meer dan voldoende power aan boord om de complete 50-pluspartij inclusief voorzitter Henk Krol op een overtuigende wijze mijn achterwerk te laten zien.

Inmiddels ben ik paar dagen eigenaar en heb ik de eerste vijftig kilometer achter de rug. Conclusie: het was van start tot finisch één lange zegetocht. Een geweldige ervaring.

Toen ik echter met mijn tweede rit bezig was en alles wat ik voor mij zag met luid kabaal overtuigend inhaalde, hield in één keer de trapondersteuning op.

Conclusie: accu leeg.

Nadat ik in de berm was gaan staan, reden een oudere dame en heer langs die ik even daarvoor met veel herrie voorbij was gevlogen.

Ik zag twee grijnzende gezichten. ‘Daar staat die uitslover’, hoorde ik.

Ik ben om vooral niet teveel geestelijke schade op te lopen, maar langs een andere route ouderwets langzaam terug naar huis gefietst.

Bart

Copyright Brompot April 2017

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better