Het matras..

‘Ze hebben ons al gespot’, zei ik tegen mijn echtgenote terwijl we de winkel binnen liepen. Vanachter de toonbank achter in de zaak schoven twee nekken omhoog en draaiden de bijbehorende hoofden als radarschermen in onze richting. Ik had meteen een eerste por in mijn zij te pakken.
‘Zou je op willen houden met dat flauwe gedoe en even serieus willen zijn ?. Je bent namelijk niet leuk’.

‘Ik ben bloedserieus’, zei ik.

‘Goedemiddag mevrouw en meneer, kan ik iets voor u doen, of wilt u eerst even rondkijken ?’.
‘Ik wil graag een nachtje bij u komen slapen’, zei ik met een glimlach. Een tweede por.
‘Hahaha, nou dat kan hoor, er staan voldoende bedden’.

‘We zijn op zoek naar nieuwe matrassen’, verklaarde mijn echtgenote onze komst.
‘Dan bent u hier aan het goede adres’.

‘Eerst kijken ? Of…’. Ze spreidde uitnodigend haar armen en wachtte onze beslissing af.

Tja, rondkijken doe je in een dierentuin of in een museum, bedacht ik mij.
‘Misschien handig om wat te laten zien en uit te leggen ?’, stelde ik daarom voor.

‘Dat kan. Loopt u maar mee’.
Ze ging ons voor.

Tien seconden later werden we ingewijd in de slaapverwekkende wereld van de matraswetenschappen. Ik telde uiteindelijk toch nog twee hoogtepunten: de gebezigde opvatting “gezond slapen” en de prijs. En om met de laatste te beginnen: een dikke vijftienhonderd euro voor een hulpmiddel van “tachtig bij twee” om daar vervolgens, volledig buiten bewustzijn, de loze nachtelijke uren op door te kunnen brengen.

En dan begin je je vervolgens af te vragen wat “gezond slapen” nu eigenlijk presies inhoud.
Slapen met een open raam ? Met misschien een kropje vitaminerijke sla op het nachtkastje ? Glaasje melk misschien ? Een levende haan op de linnenkast om je langs natuurlijke weg ’s morgens om vijf uur wakker te laten kraaien ? Of gaat het dan soms over een nachtelijk avontuur met bijvoorbeld Patty Brard…

Ik moest er enorm van gapen. Por drie.

Het antwoord op mijn vraag kwam echter sneller dan verwacht. Waarschijnlijk stond het in het lesboekje.

‘En na een nachtrust op dit matras, sta je ’s morgens lekker uitgeslapen, fit en gezond weer op’, besloot ze het college.

Dát was dus de winkelvisie op “gezond slapen”.
Niks open raam, niks kropje sla, niks glaasje melk, niks kraaiende haan en tot mijn opluchting zou ook gewoon mijn trouwe echtgenote naast mij gaan ontwaken.

Nadat de colletour erop zat, vroeg ik tijdens de rondvraag nog quasi geinteresseerd om een folder om vervolgens het pand snel te verlaten.

‘Ik vond het echt helemaal niks’, zei ik toen we in de auto zaten.
Ze glimlachte zoals ik haar wel vaker zie glimlachen.

‘Jij vond het al niks toen we daar naar binnen gingen’, zei ze.
‘Schat, wat moet ik met een matras van vijftienhonderd euro ? Als je het goed beschouwt… wat is er eigenlijk mis met een luchtbed van drie tientjes… ?’.

Haar blik zei genoeg.

Ik zag vaag de muren van de logeerkamer zichtbaar worden waar ik op mijn knieen bezig was iets op te blazen…

Bart

Copyright Brompot april 2017

Powered by WPeMatico