Drollenpraat

De woorden schoten als de punten van een mestvork uit haar mond: vlijmscherp en met een nare geur. Ze was namelijk boos. Heel boos. En dat was ze op mij. En ik had het gevoel dat ik niks had gedaan en stond erbij als de zojuist vermoorde onschuld.

‘Wat denkt u wel niet, dat u MIJ de les kunt lezen ?’, riep ze terwijl ze met haar linkerhand aan de riem rukte waar aan het eind een onrustige herdershond heen en weer draaide.

‘Rody !!! ZIT !!!!’.
Jammer voor haar had Rody zo zijn eigen agenda en bleef rondjes draaien.

Ik had hem ook, een eigen agenda, en bleef het evangelie van de sociale omgangsvormen prediken.

‘Mevrouw u moet het toch met mij eens zijn dat je de drollen van een hond gewoon moet opruimen. En zeker op de plaatsen waar veel wordt gelopen of kinderen spelen’.

‘Het is MIJN zaak wat ik doe of niet doe. Dat gaat u helemaal geen sodemieter aan. Waar bemoeit u zich verdomme mee !’. Haar ogen spoten vuur en Rody werd nog wilder.

‘Stel dat IK voor uw deur mijn behoefte zou doen, dan baalt u toch ook ?’, zei ik rustig.

‘Nou, dat zou je eens moeten proberen, vetzak, dan zijn de rapen nog niet gaar. RODY ZIT !!!’, gilde ze en probeerde hem door op zijn achterste te duwen aan het zitten te krijgen. Tevergeefs.

‘Mevrouw, het is gewoon uw plicht. U bent verplicht om de uitwerpselen op te ruimen. Doet u dat niet, dan riskeert u een hoge boete. De gemeente is hierin niet mals. En gelijk hebben ze’, voegde ik eraan toe.

‘Ja, dat zal. Betaal ik niet. Laten ze maar eens wat aan het gemeentegroen doen. Het onkruid staat meters hoog. RO-DY !!!’, gilde ze opnieuw.
Hij keek haar aan en ik had het gevoel dat als hij het had gekund, hij met zijn poot naar zijn voorhoofd had gewezen en vervolgens had geroepen dat ze zich niet zo druk moest maken en hem, Rody, gewoon in het bos had moeten uitlaten.

Ze ratelde maar door. ‘Ik betaal me scheel aan de hondenbelasting en ze doen er geen zak mee. Ja, feestjes houden in het gemeentehuis’. ‘RODY, het vrouwtje zegt toch ZIT !!!! ‘.

‘Weet u eigenlijk wel hoe smerig het is om stront op te pakken ?’, riep ze.

‘Dat valt reuze mee hoor’, zei ik. ‘Hand in het poepzakje steken en je raapt hem zo op. Knoop in het zakje en weg ermee’. Ik vond dat ik opvallend rustig bleef. Dat kwam waarschijnlijk omdat ik gelijk had. Dan blijf ik in dit soort stompzinnige discussies meestal wel rustig.

‘Gatverdegatver, ik moet alleen al bij de gedachte over mijn nek’, riep ze. ‘RODY, rothond !!!’. Ze rukte, hij bleef draaien.

Het viel me op dat ze wel twee poepzakjes aan de riem had hangen. Ik zei het voor de grap.
‘U heeft wel twee zakjes aan de riem hangen’.

‘Ja, hallo, ik ben niet helemaal mesjogge. Als ze van de gemeente controleren moet je er twee kunnen tonen’, wist ze.

Ik dacht er even over na.

‘Mooi, dan heb ik een prima oplossing’, zei ik vervolgens.
Als Rody heeft gekakt, pakt u zakje één en raapt u de drol op. Dan pakt u vervolgens zakje twee en gaat u even lekker over uw nek.

Daarna gooit u beide zakjes in de met de gemeentelijke hondenbelasting gefinancierde poep-afvalbak. Probleem opgelost.
Ik wens u verder veel succes en nog een prettige dag’.

Ik gaf Rody vervolgens een aai over zijn bol waarna hij rustig ging zitten en mij vriendelijk aankeek.

Tevreden liep ik verder.

Bart

Copyright brompot juli 2017 

Powered by WPeMatico