Muntjesrelletje

‘Kunt u misschien wisselen?’, vroeg een bejaarde dame terwijl ze mij een twee-euromunt voorhield. We stonden bij de winkelwagentjes in de plaatselijke AH.

Eigenlijk had ik geen tijd want mijn auto stond illegaal geparkeerd en ik was hier alleen maar om even een kratje bier te halen.

‘Dan moet ik even kijken’, zei ik terwijl ik mijn winkelwagenmuntje in de gleuf stak en het karretje naar achteren trok.

‘Dank u, zo kan het natuurlijk ook.’ Ze pakte het handvat en wilde hem uit mijn hand trekken.

‘Dat is niet de bedoeling’, lachte ik.
‘Hoezo niet?’, vroeg ze. Ze keek me verbouwereerd aan.
‘Dat is mijn muntje’, lachte ik. Ik dacht aan een grap met een verborgen camera of zoiets.
‘Dat is een muntje van deze winkel. Niet van u. En nu heb ik hem.’ Ze keek me heel boos aan en wilde de kar lostrekken.

Ik werd nu ook boos. ‘Mevrouw, het is mijn muntje. Ik wil met alle plezier even kijken of ik uw twee-euro kan wisselen, maar het is en blijft mijn muntje en dus mijn karretje’. Ik nam het handvat en wilde hem nu op mijn beurt lostrekken.

Het gekibbel trok de aandacht van een man die ook iets moest met een kar.

‘Problemen mevrouwtje?’, vroeg hij aan de dame.
‘Ja, deze man hier wil het karretje niet loslaten.’
‘Het is mijn muntje en mijn karretje’, zei ik nijdig.

Ik keek om en ontdekte achter mij een boom van een vent met een kaalgeschoren kop, gestoken in een trainingsjasje en een niet bijbehorende bloemetjesbroek. Een enorme kolenschop omklemde een postcodeloterijtas van waaruit het geluid klonk van lege flessen.

‘Loop jij oude vrouwtjes te treiteren?’, vroeg hij. Hij stonk enorm uit zijn ongeschoren bakkes en keek mij met een alles vermorzelende blik aan.

‘Bemoei je er niet mee’, begon ik moedig.

‘Is dat uw kar mevrouwtje?’
‘Ja, met een muntje van de winkel.’
‘En jij wil dat afpakken?’, vroeg hij.

‘Bemoei je er niet mee’, herhaalde ik nog maar een keer, ‘je weet helemaal niet waar het hier over gaat.’

‘Jij loopt deze dame af te bekken en te terroriseren. Hier die kar.’

Hij liet zijn tasje vallen en plaatste nu beide kolenschoppen op het blauwe handvat. Met een krachtige ruk trok hij hem uit mijn handen en rolde hem naar de dame.

‘Dank u’, zei ze. Ze zette haar handtas in de kar en liep door de klaprekjes de winkel binnen.

‘En jij nu opfucken’, norste hij in mijn richting.

Ik had geen zin in een zinloze discussie en liep vol ongeloof de winkel in. Toen ik bij de kassa aankwam met mijn kratje, en even later ook een nieuw gratis muntje had gescoord, zag ik hem schuiven.

‘Juffrouw, even niet opkijken hoor, maar die vent daar in dat sjonniepak en postcodeloterij-tasje, zag ik net een paar pakken batterijen in zijn zak stoppen. Meer weet ik er ook niet van.’

Terwijl ik de Appie uitliep, zag ik de manager met grote passen de winkel inlopen.

Ik heb de afloop niet meer afgewacht.

Bart

Copyright Brompot augustus 2017

Powered by WPeMatico