Het schilderijtje

‘Bart, help mij eens even. Ik moet een keus maken en daarbij heb ik jouw creatieve inzicht en verstand nodig.’ Aan de andere kant van de telefonische lijn hing een kennisje.

‘Wat is het probleem, El?’
Officieel heet ze Elly, maar de intimi mochten haar El noemen.

‘Ik wil een schilderij aan de muur maar nu…’
‘Heb je behoefte aan iemand die hem ophangt’, vulde ik haar aan.
‘Nee, laat me nou even. Ik bedoel iets heel anders.’
‘Oké , ik hou mijn mond, zeg het maar.’

‘Ik wil een schilderij aan de muur tegenover het bankstel. Je kent de situatie, die muur is heel groot maar ook heel kaal.’
‘Oké, een schilderij aan de muur. En wat nog meer?’, vroeg ik.
‘Ik zal je het uitleggen. Ik heb de keuze uit twee schilderijen. Eén van driehonderd en één van vijftig euro’
‘Ik zou die van vijftig nemen’, zei ik.
‘Hoezo?’, vroeg ze.
‘Nou ja, ik kan me niet voorstellen dat jij in jouw situatie zomaar driehonderd euro aan de muur gaat timmeren.’
‘Nee, dat klopt, maar ik krijg hem van mijn moeder.’
‘Nou ja, dan is het toch al beslist?’, concludeerde ik.
‘Nee, dat is het allerminst. Ik wil ook jouw mening. Dus, ik nodig jullie bij deze uit om langs te komen en mij te helpen.’

‘Dat moet ik dan eerst even overleggen. Moment.’
Ik liep naar de keuken waar mijn echtgenote bezig was.
‘Schat, ik heb El aan de telefoon en die vraagt of we tijd hebben om even langs te komen. Ze staat voor een dilemma.’
‘Heeft ze een nieuwe kerel gevonden?’, vroeg ze. Ik wees naar de telefoon en plaatste mijn vinger verticaal voor mijn lippen.
‘Ik heb ze hier aan de telefoon. Hebben we tijd?’
‘Geef maar even.’ Ze nam de telefoon over.

‘Ik dacht dat je een nieuw neukertje had gevonden en mijn mening wilde horen.’
‘Nee natuurlijk niet. Die sleep ik eerst het bed in voordat ik hem in het openbaar aan de muur spijker’, zei ze.
Elly legde haar dilemma nogmaals voor.
Met een ‘we komen eraan’, knopte mijn echtgenote uit.

Een half uurtje later stonden we aan de andere kant van Doetinchem, in de huiskamer bij Elly. Op de bank lagen een tweetal schilderijen.
Ik keek ernaar en maakte binnen één seconde al een keus.
‘En, wat vind je ervan?’, vroeg ze aan mij.
‘Ik ga voor keuze drie’, lachte ik.
‘Kom op Bart, links of rechts.’
‘Geen van twee.’ Ik meende het oprecht.

‘Ik vind die linkse mooier’, zei mijn echtgenote.’ Bart, hou hem eens tegen de muur?’
Ik pakte hem op en hield hem tegen de muur. ‘Lijkt het wat?’, vroeg ik.
‘Ik vind jouw kop mooier’, klonk het vanaf de bank.
‘Dank u’, zei ik en legde hem terug. Vervolgens pakte ik de ander.
‘Ja, die staat beter’, klonk de jury.
‘Mooie abstracte kunst’, voegde mijn eega toe.

‘Oké’, zei ik, ‘dat is dus beslist. Wat moest deze kosten?’
‘Deze is driehonderd’, zei ze.
‘Pardon? Deze driehonderd euro? Ik dacht die eerste.’
‘Dat maakt niet uit, ik zei al dat mama betaald.’

‘Beste El, je maakt me toch niet wijs dat die ingelijste pi.. ehhh urinevlek hier driehonderd euro kost?’

Ze knikte met een stevige lach.

Ik voelde op dat moment mijn blaas vollopen met vele liters puur goud.

Powered by WPeMatico