Ikeaboom

Toen ik gisteren met mijn echtgenote de IKEA in Duiven binnensjokte, bekroop mij het gevoel dat ik een filiaal van het Koninklijk Nederlands Belastingparadijs binnenschreed. Ik voelde me eigenlijk een beetje opgelaten: koopjes najagen die volgens zeggen door de nederlandse belastingbetaler worden gesubsidieerd. En dat staat me dan toch wat tegen.

Maar goed, het gaat uiteindelijk om de inhoud van de portemonnee en dan vergeet je al snel dit soort negatieve sentimenten.
‘We hoeven toch niet die hele tent door?’, informeerde ik met enige ongerustheid toen ik mij bij de startstreep bovenaan de roltrap meldde. Haar blik zei eigenlijk genoeg maar ze vulde hem toch nog aan. ‘Ik dacht dat we gezellig zouden doen.’

O ja, dat was ook zo. Gezellig naar de IKEA. Dat was de insteek van de dagvulling.
‘Maar je hebt toch een lijstje?’, vroeg ik.
‘Ja Bart, er bestaat een lijstje, maar het is toch ook leuk om gewoon even rond te kijken. Ideetjes opdoen.’
Ik voorzag een lijdensweg van een kilometer of vijf, slaakte dan ook een diepe zucht, schakelde mijn gezicht op de gezelligheidsstand en liet me vervolgens opslokken door het blauw-gele Zweedse meubelmonster.

Na de eerste ronde werden we richting de IKEA oase geleid. Dat was ook wel nodig want er ligt na zo’n rondje vol ideetjes een totale uitdroging op de loer. Gelukkig was de koffie gratis en konden we plaatsnemen op meubeltjes die als een soort van antireclame in de oase stonden opgesteld. Goed voor een houten kont en stijve rug. En goed voor IKEA want je bent weer snel op de been zodat je de ingecalculeerde omzet op niveau kunt houden. Ik zei het tegen mijn echtgenote. En die zei iets terug.
‘Bart, waarom hou je je commentaar niet gewoon een keertje voor je. Je bent niet leuk en je hebt gewoon overal wat over te zeuren. Het is niet goed of het deugt niet.’ 

Ik moest even zoeken om het tegendeel van haar opvatting te bewijzen. ‘Kijk, is dat leuke rekje niet iets voor in de keuken?’ Ik zei het zo positief mogelijk, stak mijn handen in mijn zak en bleef er flink geïnteresseerd en vooral blij naar kijken. Ik had een gammel houten plankje ontdekt waar je potjes of zoiets op kon zetten. Het bijpassende glaswerk stond er pal naast. Ze keek me aan met een blik van “dat meen je toch niet serieus”. Tja, en toen haalde ik mijn schouders maar op.

Traag scharrelden we verder langs de talloze opgestapelde en geëtaleerde spullen en naderden voetje voor voetje de uitgang. De financiële schade leek enorm mee te vallen. Ons gezellig IKEA bezoekje had slechts een paar kleine flutdingetjes opgeleverd. En die stonden ook al op het lijstje.

Bij de kassa voelde ik even neiging om zonder betalen door te lopen. Uiteindelijk had ik als belastingbetaler nog een deel van de één miljard tegoed die IKEA volgens zeggen te weinig aan belasting heeft betaald. Maar vóórdat ik mijn idee aan de kassajuf kenbaar kon maken, kwam de directie zelf al met een goedmakertje op de proppen. Het begon met dingdong-geschal uit het plafond gevolgd door de warme stem van een ongetwijfeld in een geel-blauw mantelpakje gestoken IKEA juf.

‘Voor elke klant die nog een kerstboom aan wil schaffen: IKEA geeft gratis kerstbomen weg. Per klant één en zolang de voorraad strekt.’

Ik heb het vermoeden dat deze gulle gift volledig aftrekbaar is.

Bart

Powered by WPeMatico