‘Zullen we zo zodadelijk een eindje met de hond in het bos gaan wandelen?’, stelde mijn echtgenote voor. ‘Het is heerlijk weer en ik wil iets doen.’
Het leek me wel wat. Vooral dat “eindje” stond me wel aan. Zo kon ik op een simpele, niet veel tijd vretende manier iets bijdragen aan een gezamelijk stukje dagvulling en klokslag twee voor de TV ploffen om de formule1 te kunnen volgen. Ik zei het haar.
‘Lijkt me wel een goed plan.’

Ik keek tegelijkertijd naar Cooper, onze Golden Retriever, die op dat moment ongegeneerd zijn kruis likte, vervolgens in zijn mand omviel en al gapend zijn soepogen sloot. ‘Gaan we naar het BOS?’, riep ik met verhoogde stem in zijn richting. Hij reageerde meteen, sprong uit zijn mand, rekte zich een keer en huppelde toen vrolijk naar de gang. Daar bleef hij met zijn snuit tegen de voordeur gedrukt wachten op de dingen die gingen gebeuren.
Tien minuten later stapten we in de auto en nadat onze hond zich achter in onze stationwagen had genesteld, vertrokken we richting Zeddam om daar ergens Montferland in te duiken.

‘Wat is het toch heerlijk hier’, merkte mijn echtgenote op.
‘Ja echt geweldig’, blaatte ik.
‘En zo lekker rustig.’
‘Ja hè.’
‘Het heeft de laatste tijd ook zoveel geregend. Ik ben zo blij dat we er uit kunnen.’
‘Ja, zo’n eindje lopen is nét lekker.’ Ik legde nog maar even de nadruk op het “eindje” zodat ze daar later niet over kon vallen. Ik ken haar.
‘En Cooper vindt het ook leuk’, zei ze. Hij rende van de ene kant van het pad naar het andere bleef soms even snuffelen maar kwam dan weer met gestrekte draf achter ons aangerend.’

‘Hier moeten we zo meteen rechts’, zei ik toen we een kruising naderden.
‘Hier al rechts? Dan zijn we zo weer bij de auto.’ Ze keek teleurgesteld.
‘Nou, dat valt wel mee hoor’, zei ik. ‘We hebben nu een half uur gelopen, dus ook een half uur terug en nog een kwartier uitloop.’
‘We kunnen best nog verder’, vond ze.
‘Hallo, we zouden een eindje gaan lopen. Jij wil er meteen weer de vierdaagse van maken. Ik ben akkoord gegaan met een eindje en geen eind.’
‘Waar is Cooper?’, vroeg ze.
‘Ook in Montferland’, grapte ik in een poging om van de afstandsdiscussie af te komen.
‘Ja, serieus Bart, waar is hij. Cooper… COOPER !!!!.’ Haar stem verscheurde de stilte van het bos.

Ik had daar altijd zo’n pesthekel aan. Aan dat gegil.
‘Cooper, kom!’, riep ik rustig. Ik weet dat een hond vele malen beter hoort dan een mens. Dus waarom gescheeuwd.
‘Hij zal toch niet…. ‘
‘Water hebben gevonden?’, vulde ik haar aan. Onze hond was keurig opgevoed en luisterde perfect totdat hij water rook. En soms al van ver. Dan gingen de stekkers eruit, werkte de afstandsbediening niet meer en kende hij nog maar één richting: het volgen van zijn eigen kompas.
‘COOPER!!!’, schreeuwde ik. ‘Schreeuwen heeft geen zin’, wist mijn echtgenote wijs.

We stonden nu op de kruising en ik zag een man en een vrouw vanuit de verte naderen.
‘Maar even wachten hier?’, stelde ze voor.
Ik knikte slechts maar liep me behoorlijk op te vreten. Toen zag ik achter het naderende stel iets bewegen wat op een hond leek en tevens onze kant opgerend kwam.

‘Daar komt ie’, riep ik opgelucht. ‘Hij is van kleur veranderd’, stelde mijn vrouw vast.
‘Inderdaad, hij heeft gloeiende gloeiende in de modder liggen rollen’, zuchtte ik.
‘Gaat dat goed daar?’, vroeg ze zich ongerust af.
‘Vast wel.’ Terwijl ik het zei volgden de gebeurtenissen elkaar in rap tempo op.

Sir Cooper stopte bij het stel en keek een keer goed. Vervolgens begon hij herkenbaar te bewegen en schudde op professionele wijze de modder volledig van zijn vacht. Wij keerden behoorlijk snel om en liepen terug. Het was op dat moment even niet onze hond.
Toen we wat later hij de auto stonden en onze adelborst weer in zijn residentie hadden geladen kwam het stel aangelopen.
‘Heeft uw hond ons net met modder besmeurd?’, vroeg de mannelijke helft van het stel.
‘Liep u net met een witte jas in een modderig honden-losloopgebied?’, vroeg ik.

Ik heb zijn antwoord maar niet meer afgewacht. We zijn ingestapt en weggereden.

Bart 

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better