Een ei

‘Kan het zijn dat ik vanochtend iets mis?’, vroeg hij.
‘Dat weet ik niet schat, dan moet je eerst vertellen wat je allemaal hebt meegemaakt. Dan kan ik het vergelijken met mijn belevenissen en daarna pas vaststellen of je inderdaad iets hebt gemist.’ Ze lachte erbij.

‘Ik mis een ei. En normaal gesproken krijg ik altijd uitgelegd waarom het beter is dat ik geen ei eet. Dus eigenlijk mis ik twee dingen: een ei en de uitleg.’

‘Bert, je gedraagt je als een verwend kind. Sterker nog: ik kan niet aan de indruk ontkomen dat het ook steeds erger wordt.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Je bent zelfs in staat om in een huilbui uit te barsten als de slager vergeet om je een schijfje worst te geven.’

‘Nou ja zeg, je sleept er weer van alles bij. Het gaat erom dat ik onder normale omstandigheden elke zondag een eitje bij het ontbijt krijg. En die ontbreekt vandaag. Dus concludeer ik heel simpel dat ik iets mis. Snap je?’

‘Wat vind je van de broodjes? Die had je niet verwacht en wel gekregen.’
‘Die broodjes zijn heerlijk, alleen mis ik het ei. Hoe kan dat nou?’
‘Zijn we vergeten te halen.’
‘WE?, volgens mij ben je gewoon vergeten ze op het lijstje te zetten.’ Hij wilde de oorzaak altijd graag helder benoemen.

‘Het valt mij op als JIJ iets vergeet dat WIJ het zijn vergeten en als IK iets vergeet het ook echt MIJN schuld is.’ Ze keek er boos bij.
‘Ja schatje, de naakte waarheid is soms keihard.’
‘Praat me er niet van’, lachte ze.
‘Waarom moet je nu lachen?’
‘Om die naakte waarheid van jou.’

Hij vond dat het iets van dubbelzinnigheid in zich had. Hij zei het.
‘Het klinkt dubbelzinnig.’

‘Bert, ik heb na veertig jaar huwelijk echt wel door dat er een relatie ligt tussen de zondag, een ei, en jouw keiharde naakte waarheid.’

Bart

Powered by WPeMatico