Een pleistertje

‘Zo, jij hebt vast veel centjes in dat koffertje’, zei ze. Ze hing schaars gekleed tegen de deurpost van het bordeel. Hij had vanwege de vertraagde trein de kortste en snelste route van station naar kantoor gekozen: dwars door de hoerenbuurt. ‘Hé schatje, even gezellig kijken dan?’ Ze probeerde hem speels de weg te versperren. Hij struikelde, waarna hij languit op de keien viel. Zijn hoofd bloedde flink. ‘Daar moet een pleister op’, concludeerde ze en trok hem een stukje over de drempel naar binnen.
Vanuit de verte naderde een man die lachend voorbij snelde.

‘Môggûh Bertje.’

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better