Buurtperikelen…

‘Ik zag hem vanmogen in alle vroegte wegrijden.’
‘Wie zag je wegrijden?’, vroeg ze ongeïnteresseerd. Ze las de krant.
‘Die vent van de hoek.’
‘Die vent van de hoek.’, herhaalde ze. ‘Welke vent van welke hoek?’
‘Ja hallo, je weet best wie ik bedoel. We hadden het er gisteren nog over.’
‘Joh, echt geen idee.’ Ze las verder.
‘Luister nou even. Ik probeer iets uit te leggen.’
‘Oké, je krijgt één minuut.’ Ze legde de krant met een zucht neer.
‘Doe niet zo “Truus”. Eén minuut? Nou, dan laat maar.’
‘Die vent van de hoek. Leg nou uit, de tijd loopt door.’
‘Ik zei gisteren tegen je dat die vrouw van de hoek, met die hond, een vriendje heeft. En toen zei jij dat het haar broer was.’
‘Ja, en?’
‘Nou, die broer is vannacht blijven slapen en vertrok vanochtend in alle vroegte.’
‘Mooi. En wat wil je nu?’
‘Ik? Ik niks. Ik meld het alleen maar.’
‘Oké, ik wil ook niks. Ja, de krant ongestoord lezen en nog een bak koffie.’ Ze zette het lege kopje met een klap vóór hem op tafel.
‘Hoe weet jij dat ze een broer heeft?’
‘Een gok.’
‘Dus kan het ook een neukertje zijn?’
‘Zou kunnen. Ik weet niet waar haar behoeftes liggen. Koffie schat.’
‘Wat klinkt dat stom. “Haar behoeftes” Alsof ze op de pot moet.’
‘Misschien moet ze dat ook wel.’
‘Ken je die van die kip zonder kop?’
‘KOFFIE !!!!!’
‘Het is dan toch ook raar dat haar broer een bloemetje voor haar meebrengt? Dat heb je zelf gezien, toch?’
‘Hoezo raar? Het feit dat jij nooit iets meebrengt wil nog niet zeggen dat een ander dat ook niet doet.’
‘Ik neem vaak bloemen voor je mee.’
‘Ja, ongeveer net zo vaak als dat ik koffie van je krijg. Waar blijft het nou?’
‘Ik denk toch dat het een vriendje is. Ze kwam net voorbij lopen en ze keek heel blij. Hier, je koffie.’ Hij zette het voor haar neer.
‘Nou ja, dan zul je wel gelijk hebben.’
‘Ooooo? Je geeft mij zomaar gelijk? Gaat het wel goed met je?’
‘Ach ja, jij gelijk, ik mijn rust.’

Bart

Powered by WPeMatico