Het goedmakertje…

‘Ik was net even bij de buurvrouw’, merkte mijn echtgenote op.
‘O? Is dat zo? Het is mij volledig ontgaan.’ Ik wachtte op de bekende reactie.
‘Nee schat, jou ontgaat tegenwoordig alles.’ Bingo.
‘En, was het leuk?’, vroeg ik quasi belangstellend.
‘Hoezo leuk? Ik heb de krant gebracht.’
‘O, mooi. Harry ook thuis?’
‘Ja, ze had een mooie bos bloemen van hem gekregen.’
‘O?, dat is vast een goedmakertje’, zei ik. ‘Ze hadden ruzie.’
‘Ruzie? Wanneer dan?’
‘Gisteren. En ze gingen behoorlijk tegen elkaar tekeer.’
‘Waar ging het over?’
‘Volgens mij over geld. Ze geeft teveel uit.’
‘En daar moet je dan ruzie over maken?’ Ze schudde afkeurend haar hoofd.
‘Nou ja, ik kan me zijn frustratie wel voorstellen’, zei ik. Ik had ook echt dat gevoel.
‘Hoezo?’
‘Nou ja, als je als man zijnde de gezinskassier bent en je echtgenote kwakt de euro’s ruim over de balk, dan word je wel boos. Dus…’
‘Wat een gezwam. “Als man zijnde”. Dat slaat nergens op. Ik heb toch ook wat te vertellen?’ Ze werd boos.
‘Rustig schat. Ik bedoel dat de gezinskassier de inkomsten en uitgaven in de gaten moet houden. Anders loopt het spaak!!!’
‘Echt gelul. Je doet nou net alsof ik hier de “Big Spender” ben. Jij koopt toch ook allerlei onzin?’
‘Wie, ik? Hoezo dan?’
‘Kijk even wat er maandelijks aan chinese rotzooi door de brievenbus wordt gedonderd.’ Ze was rood aangelopen.
‘Nou ja zeg, waar gaat dit over?’ Ik voelde me in mijn kassiers-eer aangetast.
‘Je masturbeert elke avond die chinese tablet-app. In de la liggen chinese stekkers, chinese horloges, chninese hoesjes, een kapotte chinese zaklamp, een chinees kompas en een chinees fotolijstje waar geen westerse foto in past. Onze gezinskassier beheert de kas. Hoeveel kost die rotzooi ons per maand?’
‘Dat kost geen kont. Nee, laten we het dan eens over jouw hobbys hebben.’ Ik vond het nodig om het balletje terug te kaatsen.
‘MAG IK OOK ALSJEBLIEFT? Ik heb ook recht. En begin niet met dat stompzinnige grapje over het aanrecht!!!!!’ Ik moest nu echt op mijn woorden passen.
‘Wat kunnen jullie mannen toch lopen miepen. Verschrikkelijk.’
‘Miepen?’ Ik wist niet wat ze bedoelde.’
‘JA MIEPEN, ZANIKEN, ZEIKEN, ZEUREN.’ Het hoogtepunt van haar boosheid kwam nu in zicht.
‘Schatje, rustig, rustig, rustig… het is al goed.’ Ik probeerde haar te kalmeren.
‘Rustig, rustig rustig? HOEZO RUSTIG!!!!?????’

Ik trok een beminnelijke glimlach. ‘Nou ja, je hebt je bos bloemen inmiddels binnen.’

Bart

Powered by WPeMatico