De voorjaarsvakantie 1

‘Kijk, dit lijkt me wel een leuk plekje, Truus.’ Bert trapte stevig op de rem en met een schok schoot de aangekoppelde caravan op de oplooprem.

‘Kan dat wat minder?’, vroeg ze geschrokken.

‘Hoezo? Ik moet toch remmen?’

‘Ja hoor, maar het is toch niet nodig om de caravan naar zijn plek te lanceren? We hebben een mover!’

‘Vind je het nou een mooi plekje of niet?’

‘Nou ja, het is een plekje. Maar ik vind die bomen niks.’

‘Ze geven schaduw, schat. Dat is fijn.’

‘Ja, als het hoogzomer is. In het voorjaar is het nog te koud.’

Bert slaakte een diepe zucht. ‘Wat wil je nu Truus?’

‘Rij nog maar een stukje door’, stelde ze voor. ‘Daar om de bocht is het wat opener.’

‘Oké, hou je vast. Daar gaan we weer.’

Bert gaf gas en langzaam hobbelden ze over het pad.

‘Kijk, hier heb je wat meer zon. Dat lijkt me beter.’

‘Dat zal, maar het is één en al wasbord.’

‘Wasbord?’, vroeg Truus.

‘Ja, weet je niet wat dat is?’, vroeg Bert.

‘Geen idee. Zal iets uit de préhistorie zijn. Jij bent een stuk ouder.’

‘Een wasbord is een gegolfde plaat die je moeder vroeger in de wastobbe zette en daarop met een blok sunlightzeep de was schrobde.’

‘O? Dat klinkt handig! Zeker voor op de camping!’

‘Ja, heel handig. Maar niet als je er óp moet kamperen.’

‘Oké, maar de plek is wel lekker ruim.’

‘Ik ga hier niet staan.’ Bert reed weer een stukje verder.

‘En op dit veldje dan?’, vroeg hij.

‘Ik wil niet op een veldje. Teveel asociale controle. Ik heb dat vorig jaar gezien.’

‘Vorig jaar? Asociale controle? Kan ik me niets van herinneren.’

‘O nee?’

‘Nee hoor, ik heb van niemand last gehad.’

‘Dat klopt. Maar daar ging het ook niet om’, riep Truus. ‘Mensen hadden last van jou.’

‘Van mij?’

‘Ja schat. Een blonde dame van de overkant die topless lag te zonnen en waarvan de man later kwam zeuren of hij de foto mocht hebben die jij tijdens een geheime “sociale” controlemissie van haar had geschoten.’

Bart.     

Powered by WPeMatico