Franse haast

‘Wat rij je toch onbenullig’, klaagde mijn echtgenote.
‘Komt omdat er weer eens zo’n Franse zenuwlijder achter me drukt.’  Ze draaide haar hoofd.
‘Die met die rode Clio?’
‘Ja, wie anders?’
‘Nou ja daarachter hangt er nóg één’, stelde ze vast. ‘Ik snap dat nooit. Vanwaar toch die eeuwige haast?’
‘Tijd inhalen wat ze bij de supermarkt hebben verloren. Vanwege dat gesodemieter met die ouderwetse cheques aan de kassa.’
‘Hij zit er nu wel heel dicht achter’, zag ze.
‘Misschien moest hij héél lang wachten en moet hij nu een boel tijd inhalen?’
‘Of zijn kinderen van de crèche plukken? Het is twaalf uur’, opperde ze. ‘Hij is vast aan de late kant.’
‘Misschien voelt hij drang om er tijdens de middagpauze één te maken’, lachte ik.
‘It takes two to tango’, riep mijn echtgenote wijs.
‘Dat zal best. Maar dan moet er thuis toch wel iets verschrikkelijk moois op je zitten te wachten’, vond ik.
‘Hoezo?’
‘Nou ja, hij zet er zijn leven voor op het spel.’
‘En dat van ons’, voegde ze eraan toe. ‘Hé, wat doe je nu? Toch niet remmen?’
‘Nee, gas minderen. Dan kan hij er voorbij.’ Ik liet het pedaal iets opkomen.
‘Hij zit nu in je kont’, riep ze ongerust.
‘Ik voel niks. En ik ben best gevoelig.’
‘Waarom gaat hij er niet voorbij?’
‘Tegenliggers die ook snel iets moeten?’, veronderstelde ik.
‘Zet hem anders even aan de kant. Dan kan hij er langs.’
‘Die lol gun ik ze niet’, zei ik norsig.
‘Ze?’
‘Ja, hij en zijn vrouw. Wat ik zei.’
‘O wacht, nu komt hij. Let op!!!!’, riep ze. Het renaultje rammelde voorbij.
‘Nou, het is nu wel duidelijk waarom hij zo verschrikkelijk roekeloos drukt en gevaarlijk rijdt’, lachte ik.
‘Hoe dan?’, vroeg ze.
‘Er zat een oude taart naast hem.’
‘Wie dan?’
‘Dat weet ik niet, maar ik kan me iets van een schoonmoeder voorstellen.’

Bart

Powered by WPeMatico