Voorjaarsvakantie 12

‘Goh, waar blijf je toch?’, riep Bert. Hij zat voor de caravan ongeduldig op Truus te wachten. Ze was zich douchen.
‘Dat wil jij niet weten, Bert’, riep ze boos en smeet de handdoek in de stoel.
‘Wat wil ik niet weten?’, vroeg hij.
‘Dat stelletje van die zwarte Renault.’
‘Wat was er aan de hand met het stelletje van die zwarte Citroën?’, vroeg Bert.
‘Renault Bert, geen Citroën.’
‘Citroën Truus. Maar goed, wat was daar mee?’
‘Renault. Die stonden samen onder de douche.’
‘Citroën, en wat was het probleem? Water op? Tegeltjes van de muur? Haakjes afgebroken?’
‘Nee, het water was niet op’, riep ze nog steeds boos.
‘Nou ja, misschien vonden ze het erg gezellig? Dat vonden wij vroeger toch ook? Gezelligheid kent nu eenmaal geen tijd.’
‘Jawel, maar toen wij samen onder de douche stonden, draaiden wij de volumeknop op nul.’
‘O, dus er was sprake van bijgeluiden?’
‘Ja, en niet zo zuinig ook’, riep ze.
‘Nou ja, een beetje gehijg is toch niet zo erg?’
‘Gehijg? Hoezo gehijg? Ze hadden ruzie.’
‘O, lekker. En waar ging het over?’
‘Over haar poezeltje. Dat het zo schuurde.’
‘Poezel?’, vroeg Bert.
‘Ja, als zo’n ding droog is voelt het aan als schuurpapier.’
‘En dat riep ze in dat hokje?’, lachte hij.
‘Ja, maar die vent ging gewoon door. En zij maar schreeuwen dat hij er zeep op moest doen.’
‘Dat bijt toch?’
‘Juist niet. Dat sopt veel beter. Jullie mannen snappen er ook helemaal niks van.’
‘En toen deed hij er zeep op?’
‘Ja, uiteindelijk wel, maar toen was zij er al helemaal klaar mee.’
‘O? En hoe liep het af?’
‘Ze gooide eerst hem in blote kont het hok uit. Daarna volgde de poezel.’
‘De poezel?’, vroeg Bert verbaasd.
‘Ja, zo’n roze schuurspons aan een touwtje.’

Bart

Powered by WPeMatico