Duivenpoep

‘Volgens mij heeft er een duif op de luifel zitten poepen’, merkte Truus op.
‘Duiven zitten niet als ze poepen’, antwoordde Bert nukkig.
‘Je begrijpt toch wat ik bedoel?’
‘Je bedoelt dat een duif voorbij vloog, onze luifel zag, omdraaide, terugvloog en toen een strontbom liet vallen?’
‘Man, wat doe je toch altijd moeilijk. Het gaat om de rotzooi op het dak. Dat moet eraf.’
‘Jajaja, rustig Truus. Mag ik eerst nog mijn koffie opdrinken?’

‘En, hoe staat het er nu mee?’, vroeg ze na een poosje en nadat hij zijn kopje leeg had. ‘Maak je het nog schoon of wat gaan we doen?’
‘Tja, daar moet ik eerst over nadenken. Een plan maken. Ik kan er namelijk zo niet bij.’
‘Hoezo niet “bij”? Vraag bij de receptie een trapje.’
‘Een trapje? Een ladder! Weet je hoe hoog de caravan is?’
‘Ja, vijftien meter vijftig. Bert, hou op met die flauwekul en maak dat dak nou maar schoon. Straks gaat het lekken en dan begint het gelazer.’
‘Verwachten ze regen vandaag?’
‘Nee, het blijft droog. Hoezo?’
‘Dan kan het ook niet lekken.’
‘Bert, het is chemisch afval en vreet zich door de stof. Als het dan gaat regenen….’
‘Dan worden we allemaal nat’, vulde Bert aan.
‘Waarom doe je nou zo flauw?’, wilde ze weten. ‘Maak het nou gewoon schoon.’
‘Truusje, doe niet zo gestresst.’
‘Ik ben helemaal niet gestresst. Ik wil geen lekkend dak.’
‘Lieve schat, het dak is van PVC. Al laat een vliegende olifant zijn behoefte vallen, dan gebeurt er nog niets.’
‘Bert, ik heb mijn hele leven gekampeerd en geleerd dat vogelstront funest is voor je tent.’
‘En van wie heb je dat geleerd dan? Van je vader?’
‘Nee, van mijn moeder. Die had een vast motto: Poep op je doek geeft ellende en gevloek.’
‘Je moeder is in de tijd blijven hangen, schat. Die leeft nog in het katoenen wigwam-tijdperk.’
‘O ja, het ligt natuurlijk weer aan mijn moeder.’
‘Ja, en wat dat betreft heb ook ik een motto: Beter een luifel vol kak dan een schoonmoeder onder je dak.’

Bart

Powered by WPeMatico