Dat waren andere tijden schat’, zei mijn echtgenote. ‘Toen zag je er nog heel strak uit.’ Ze lachte. We bladerden door het gevonden trouwalbum.
‘Wil je dat nog één keer herhalen?’, vroeg ik. Ik ging er nog even goed voor zitten.
‘Toen zag je er nog strak uit’. Opnieuw een lach.
‘Nee, zo zei je het niet. Je zei het anders’.
‘Hoe dan?’
‘Je zei er iets vóór, vóór dat “strak”.’
‘Ja hallo, ik heb het nu twee keer gezegd. Nog meer veren nodig ? En bovendien, dat was 1978, dikke veertig jaar geleden.’
‘Je zei dat ik er toen nog HEEL strak uitzag. Dat klinkt net iets beter.’
‘Je bent een zeurende ijdeltuit. Hoe dan ook, dat trouwpak had nu niet meer gepast. En bovendien volledig uit de mode’.
‘Hm, het is nu weer modern. Hoe noemen die interieur-opleuk-sukkels dat ook alweer op TV? Vintage? Zoiets toch?’
‘Dat zal. Trouwens, over vintage gesproken.’ Ze streek haar vingers door mijn haar. ‘Grijs met kalende plekken.’
‘Toch was het een mooi pak. Bruin staat mij altijd goed.’
‘Nu niet meer’, ze streek opnieuw.
‘Ik zou echt niet weten waarom niet.’ Ik sloeg het blad voorzichtig om.
‘Kijk, je moeder. Als je het nu over vintage hebt..’
‘Ik had het niet over vintage schat, jij had het er over.’
‘Je moeder was toen jonger dan jij nu bent. Volgens mij moest ze hier huilen.’
‘Dat komt omdat ze zag aankomen dat ik met jou een zwaar leven tegemoet zou treden.’ Opnieuw een streek door mijn haar.
‘Wat zit je toch in mijn haar te wroeten?’
‘Het zit niet’, lachte ze. ‘Het is net zo eigenwijs als de baas zelf.’
‘Kijk, het gemeentehuis. Nog vóór de verbouwing.’
‘Welke verbouwing?, het is al talloze malen verbouwd’, wist ik.
‘Zeur.’
‘En de antieke Fordjes van Monnereau’.
‘Zie, jij was toen al van de oude meuk’, kaatste ze.
‘Vintage’, verbeterde ik.
‘En kijk, mijn trouwboeket. Die was toch zo mooi.’
‘Ja, kwestie van smaak’, vond ik. Ze keek me aan. ‘Mijn moeder was toch mee?’
‘Ja, voor de kleur. Ze was bang dat het ging vloeken. Ik mocht de kleur van de jurk namelijk niet weten. Geheim.’
‘Ohhh, kijk hier dan. Ons statieportret.’ Ik keek naar een gelukkig ogend paar.
‘Ja, prima fotograaf. Hij kon toen al goed fotoshoppen.’ Ik kreeg een por.
‘Wat denk je nu, nu je jezelf zo op die foto naast mij ziet staan?’, vroeg ze vol verwachting.
‘Dat ik er toch wel HEEL strak uitzag’.
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.