Ook wekelijks te lezen in de FB groep “Kamperen met de caravan”
‘Kijk, ik krijg net een mailtje binnen uit Frankrijk’, meldde Bert. Ze zaten aan de koffie. Truus met een breiwerkje op schoot en Bert met zijn neus op de tablet.
‘Van de Moulin Rouge? Mag je optreden?’
‘Nee, van de camping uit Palau. Ze vragen om een bevestiging van onze reservering voor komende zomer.’
‘O, voorlopig nog niet hoor. Ze wachten maar even.’
‘Ja, hoezo wachten? Dan verloopt de optie en hebben we het nakijken.’ Bert hield zijn vinger in de aanslag boven het scherm.
‘Lieve schat, ik zei nog dat ik misschien wat anders wil.’
‘Ja, naar Ierland. Maar dat gingen we niet doen.’
‘Nee, maar ook niet naar Palau. Elk jaar op dezelfde camping. Verzin eens iets leuks!’
‘Truus, die campings zijn allemaal hetzelfde. Misschien is de één wat groter dan de ander. Maar in principe komt het op hetzelfde neer.’
‘Jij kan niet tegen verandering, Bert. Dat is het probleem. Je hele leven al.’
‘Hoezo kan ik niet tegen verandering?’
‘Nou ja, dat blijkt. We zijn ooit bij toeval in Palau geland en nu wil je er niet meer weg.’
‘Toeval? jij moest en zou met je zus en zwager op vakantie. Naar Palau. Jij sjokt altijd achter je zus aan. Je hele leven al.’
‘En wat is daar mis mee? Tiny en Hans gaan komend jaar naar Ierland.’
‘Zie, ik wist het wel. Zoiets verzin jij niet zelf. Sjok, sjok..’
‘Weet je Truus’, ging hij onverstoorbaar verder, ‘ Voorlopig is het er nog leuk. Leuke mensen, leuk zwembad, lekker rustig en… mooi weer.’
‘O ja, leuke mensen. Zoals die vervelende Fransman naast ons, of die praatzieke geit die mij altijd staat op te wachten als ik naar het toilet ga.’
‘Kom op Truus. Op de hoek van het pad staat dat gezellige setje uit Den Helder. En die blonde vrouw tegenover ons. Met dat campertje’, verduidelijkte hij.
‘Ja, ik weet precies wie je bedoelt. “Moet ik voor jou ook broodjes meenemen, Marie?” Ik hoor het je elke dag vragen.’
‘O?, mevrouw is jalours? Omdat ik een alleenstaande vrouw wat help?’
‘Ja ja, helpen. Nog even en je bent samen het bed aan het opmaken’, lachte ze.
‘Daar hoef jij niet bang voor te zijn, Truusje. Ik blijf bij jou.’ Hij gaf haar een knipoogje.
‘Dat zei Harm van Grada ook. Kort daarna vertrok hij.’
‘Dat zal ik nooit doen, Truus. Ik kan nu eenmaal slecht tegen veranderen….’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.