‘Er is een kerstbal uit het leven gestapt’, meldde ik.
‘Hoezo?’, klonk de keuken.
‘Hij is tijdens het stofzuigen uit de boom gevallen en overleden.’
‘Welke?’, wilde ze weten.
‘De AEG. Ik stootte met…”
‘Welke bal!!?’, onderbrak ze mijn uitleg.
‘O, eh.. de één, twee, drie eh… vijfde van boven, links van die andere.’
‘Je bedoelt toch niet die grote rode?’ Ze kwam met haar handen afdrogend de kamer ingelopen.
‘Verdorie, Bart. Waarom kijk je niet een beetje uit?’ Ik staarde ietwat beteuterd naar het stalen splitpennetje wat nu zinloos aan het haakje in de boom hing.
‘Die was nog van mijn oma. Heb ik gekregen nadat ze was overleden. Ik was er erg aan gehecht.’
‘De boom niet’, grapte ik. ‘Hij liet hem zomaar gaan.’
‘Hij is vast niet spontaan uit de boom gevallen.’
‘Nee, ik denk dat ik hem met mijn elleboog heb geraakt.’ Ik herhaalde voorzichtig de gemaakte ongeluksbeweging.
‘Ja, zie, dat moet met mijn elleboog zijn gebeurd.’
‘En wat nu?’, vroeg ze.
Ik vond dat ik de restanten moest plattrappen en dan opzuigen. Anders pasten de scherven niet in de buis. Ik zei het.
‘Ik trap de scherven plat en en zuig het gruis dan op. Brengt oma misschien nog wat geluk. Lijkt je dat wat?’, lachte ik wat zuinig.
Ze keek me aan. ‘Dat meen je toch niet serieus?!!’
‘Schat, met de hand oprapen lijkt me geen succes. Dat spul is vlijmscherp.’ Ik moest er toch niet aan denken.
‘Nee, plattrappen, dat is de oplossing. Man, denk toch eens na. Dan beschadig je toch het parket?’
‘Beter het parket dan mijn vingers’, zei ik.
‘Weet je wat parketschuren kost?’, vroeg ze strijdvaardig.
‘Weet je wat een doos pleisters kost?’, kaatste ik terug.
Even later lag ik op mijn knieën scherven te rapen…
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.