Ik zat nét klaar voor het nuttigen van een overheerlijk stukje appeltaart, (ik had het vorkeind al in de slagroom verstopt) toen de voordeurbel ging.
‘Bart, de bel!!!’, klonk een stem vanaf de bovenverdieping.
‘Ja, die hoorde ik ook’, mopperde ik terwijl ik het vorkje aflikte en opstond. ‘Daarom hebben we hem aan de muur hangen.’
‘Doe jij even open dan?’ Ik liep zuchtend de gang in en zag haar bij de voordeur staan: buurvrouw Agnes. Ik deed open.
‘Morgen buuf. Wij slaan dit jaar de kerstkonijnencollecte over. Verder nog iets?’
‘Morgen Bart. Blij dat ik je tref.’
‘Je bent de enige’, lachte ik. ‘Wat is er aan de hand?’
‘Ben jij handig?’, vroeg ze.
‘Nee!’, riep de bovenverdieping.
‘Niet naar luisteren. Wat kan deze ontzettende handyman voor je betekenen?’
‘Mijn wasmachine danst steeds door de bijkeuken. Misschien wil jij even kijken? Ik durf hem niet meer aan te zetten.’
‘O, ik wil wel kijken hoor. Ik loop meteen mee. Ik ben even bij Agnes!’, riep ik naar boven.
‘Heb je het nummer van de huisarts bij je?’, galmde het door het trappengat. Ik gooide ietwat gepikeerd de deur achter mij dicht.
‘Kijk, hier staat hij’, zei ze. We stonden in de bijkeuken.
‘Nu danst hij niet, toch?’, merkte ik op.
‘Nee, nu staat hij stil.’
‘Zet hem eens aan?’
‘Pas op hoor!’, waarschuwde ze. Ze drukte de knop in en de machine ontwaakte uit zijn slaap.
‘Volgens mij heb ik hem al gemaakt. Mijn aanwezigheid verricht wonderen.’ Ik had het nog niet uitgesproken of monster begon wild om zich heen te centrifugeren…
‘En, heb je kunnen helpen?’, vroeg mijn echtgenote toen ik wat later terug was en een tweede appeltaartpoging ondernam.’
‘Nee, ze moet er een specialist bijhalen.’
‘Dat wist ik wel Bart. Dit is werk voor een witgoedmonteur.’
‘Nou, geen witgoedmonteur. Ik denk meer in de richting van een dansleraar.’
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen november 2020
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.