De naam

‘Goh, ik heb nog een paar oude schoolfoto’s gevonden’, meldde ik toen ik van een moeizame klimtocht naar de vliering terugkeerde in de kamer.

‘Schoolfoto’s? Jij?’

‘Ja, ik ben ooit naar school geweest. Was het vergeten, maar dan is het toch handig dat er zoiets als een foto bestaat.’

‘Ja schat, je wordt ouder, dan ga je dingen vergeten’, lachte ze.

‘Ik vergeet eigenlijk nooit iets. Kun jij je iets herinneren wat ik vergeten was?’, vroeg ik.

‘Nee, maar ik word ook ouder. En ik ontken het niet. Laat die foto’s eens zien?’

‘O kijk toch, is dat niet Harm? Harm van de schoenmaker?’ Ze wees op een blonde knul.

‘Klopt. Ken jij die ook dan?’

‘Ach ja, daar heb ik nog een poosje mee gescharreld.’

‘Had je nieuwe schoenen nodig?’, lachte ik.

‘Nee mijn veters zaten in de knoop’

‘O, en nu je het er toch over hebt, mag ik je even voorstellen aan mijn oude vlam? Tweede van links.’ Ik herkende haar.

‘Met dat lange haar?’

‘Ja, Betsie van der Velde. Die heb ik nog leren rolschaatsen.’

‘Kon jij zo goed rolschaatsen dan?’, vroeg ze met enig ongeloof.

‘Nee, maar ik kon goed vasthouden. Daar stond ik om bekend.’

‘Goh, deze jongen ken ik ook’, riep ze enthousiast en wees naar een knieler op de voorste rij.’

‘O die, ja die was heel bekend. Is later wielrenner geworden’, herinnerde ik mij.

‘Meen je dat? Dat wist ik niet. Hoe heet hij dan?’

Ik moest even nadenken maar dat had geen effect.

‘Kan er niet zo opkomen’, bekende ik.

‘Zie, zoals ik al eerder zei: je wordt ouder Bart. Je gaat dingen vergeten.’

‘O, maar dat heeft helemaal niks met ouderdom te maken.’

‘Hoezo niet?’, vroeg ze.

‘Nee, ligt aan zijn ouders. Hebben hem een moeilijk onthoudbare naam gegeven.’

Bart