Ik moest even flink zoeken maar het lukte me toch: Ik had het meisje van het brood op de korrel. Een leuk roodharig en gemondkapt meiske van naar schatting een jaartje of zeventien, zeg achttien. Eigenlijk voelde ik mij wel een beetje bezwaard. Loopt zij vrolijk te wezen en komt er zo’n oude grijze sukkel vragen naar het Dents meergranen. Ik kon het namelijk niet vinden. Ja, er lagen wel dertig broden op een rij, maar welke nou precies onder “Dents” viel was mij niet duidelijk.
Ik bekeek ze nog een keer, hield met een scheel oog het meiske in de gaten en nét voordat ze kon ontsnappen lanceerde ik een zware kuch. Ze keek om, klaar voor contact.
‘Hoi, mag ik even lastig zijn?’
‘Jazeker, wat kan ik voor u doen?’
‘Ik wil graag twee broden. Drents meergranen. Ik kan ze niet vinden.’
‘Dan kijken we toch even?’, piepte ze. Ze huppelde naar het rek en ik eh.. tja. Ik huppelde er achteraan.
‘Ik denk dat we deze moeten hebben meneer’, zei ze terwijl ze twee broden pakte.
‘Wat knap van je dat je ze zo herkent’, blaatte ik blij.
‘Nou, zo knap is het niet hoor. Het staat op het stickertje.’
Ik keek maar zag geen sticker.
‘Op de onderkant. We moeten de stickers voortaan op de onderkant plakken. Dat vindt de klant prettiger’, zei ze enthousiast.
‘Welke klant?’, vroeg ik.
‘Alle klanten. Ze hebben er namelijk onderzoek naar gedaan en dit is eruit gekomen. Op de onderkant.’ Ze keek vast heel tevreden achter haar veilige kapje.
‘Maar klanten zoals ik, kunnen dus niet direct zien wat voor brood het is’, zei ik.
‘Tja, dan moet u het even vragen.’
‘Ik zou het brood met de sticker naar boven op het schap leggen. Dan is het voor elke klant helder.’
Ze moest daar even over nadenken en kwam toen met een logische verklaring.
‘Dat mag niet meneer. We moeten zoals gezegd de sticker voortaan aan de onderkant van het brood plakken.’
Tja, discussie gesloten.
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.