‘Morgen buurman Bart’, hoorde ik een stem achter mij. Ik stond bij de slager mij te vergapen aan uitdagend kijkende biefstukjes. Ik wist overigens precies wie mij in mijn nek liep te hijgen. Mevrouw Peters van 16A. Een vervelend stuk vreten met ongeleide bevliegingen.
‘Morgen mevrouw Peters. Ook aan het slageren?’
‘Ja, voor mijn André. Hij wil vanavond graag een vers lapje op bord.’
‘O, niet voor uzelf?’, vroeg ik.
‘Nee, ik ben sinds kort vegetarisch. Ik hoef dat niet meer.’
‘En bevalt dat?’
‘Uitstekend. Ik merk echt verschil. Ik voel mij fitter en zelfs mijn huid is soepeler geworden.’ Ze tikte ter ondersteuning met haar hand tegen haar wang.
‘En u loopt nu ook op plastic schoenen?’, vroeg ik gekscherend.
‘Ach nee’, lachte ze. ‘Dat gaat me te ver hoor.’
‘En wat eet u nu als alternatief?’
‘O, er is van alles te koop. Groenteburgers, groentelapjes, echt van alles.’
‘Maar André doet niet mee? Geen behoefte aan een elastische huidje?’
‘Mijn André is een eigenwijze drol. Hij moet en zal vlees eten. Maar ik heb hem gewaarschuwd.’
‘Voor een algemene lichamelijke instorting?’
‘Nee, dit is de laatste keer. Hij mag het voortaan zelf kopen en braden.’
‘Daar zal hij niet blij van worden’, veronderstelde ik.
‘Nee, dat klopt. Maar dat is zijn probleem.’
‘Toch zou ik zelf lekker door blijven vegetariëen’, adviseerde ik. ‘Daar wordt André op den duur vast ook blij van.’
‘Denkt u?’
‘Jazeker, als u er soepeler van wordt…’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.