‘Ik mis iets in de kerstboom’, meldde ik terwijl ik aan een met koffie gevuld kopje slurpte.
‘En wat missen we?’, vroeg mijn echtgenote.
‘We? IK mis iets. Of mis jij het ook?’
‘Ik weet niet wat je mist. Maar jou kennende ga je dat ook niet direct zeggen. Het zal wel weer via een omweg worden verteld’, lachte ze.
‘Alsof ik altijd zo vaag ben.’ Ik vond dat weer typisch zo’n vrouwenredenatie. 
‘Zo ben je schat. Is niet erg hoor. Ik ben er in de loop der jaren aan gewend geraakt.’ 
‘Dat is wederzijds. Ik ook aan jou. Was wel even een klus, maar nu na zo’n slordige veertig jaar lukt het aardig.’ 
‘Kom op Bart, even serieus. Wat mis je in de boom?’
‘O? Wil je het nu wel direct weten?’
‘Jij zit er blijkbaar mee. Ik niet. Ik mis niks.’
‘Pffft, nou ja, dan laat maar. Dan zal het wel aan mij liggen.’ Ik vond haar niet leuk.
‘Dat klopt. Jij bent altijd kritisch. Ook al draagt een aap een gouden ring, dan vind jij het nog een lelijk ding.’ Ze moest lachen.
‘Dat is een spreekwoord. Leuk geprobeerd.’
‘Het is toch zo? Je hebt altijd wat te zeuren.’
‘Ik vind het een niet zo’n interessant onderwerp meer, schat. Ik wilde alleen zeggen dat ik iets in de boom mis. En dat heeft niets met een aap te maken.’ 
‘Mooi. Nog koffie?’ 
‘Ja, lekker. En als je langsloopt, kijk dan nog eens kritisch naar de boom.’ 
‘Hij is prachtig’, stelde ze vast.u
‘Oké. Dan ben ik er wel klaar mee.’
‘Mooi. Kerstkransje erbij?’
‘Ja, heb je die dan?’
‘Ja, vroeger hing ik ze in de boom. Maar vanwege de aanwezigheid van een kerstkransjes-monster berg ik ze tegenwoordig veilig op.’
Bart
copyright Brompot columns en korte verhalen december 2020.   

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better