‘En, mevrouw Gerritsen, is Vlekje oud en nieuw goed doorgekomen?’, vroeg ik aan een buurvrouw die haar hondje liep uit te knijpen. Ik stond bij onze kliko de jaar-wissel-restanten te scheiden. 

‘Ja hoor. Vuurwerkverbod hè. Het was rustig in de buurt.’ 
‘Kijk, dat is fijn. Onze hond kroop vroeger altijd met beide poten in zijn oren onder de bank.’
‘U bedoelt dat Jack Russeltje waar u altijd mee rondliep?’, vroeg ze. ‘Vlekje, zit!’
‘Nee, de hond dáárvoor. Een Golden Retriever. Die kon absoluut niet tegen vuurwerk.’
‘Onder de bank?’, vroeg ze. ‘Zo’n bakbeest?’
‘We hadden een hele hoge bank’, lachte ik. ‘Waar moeten trouwens oliebollen in? Weet u dat?’
‘Oliebollen? Toch gewoon in groen?’
‘Deze zijn van de Lidl’, zei ik. ‘Die moeten toch bij kleinchemisch afval?’
‘Chemisch?’
‘Ja, het zijn net stuiterballen en die worden gerecycled.’ 
Ze keek me verbaasd aan. ‘Wij hadden ze ook van de Lidl. En die waren heerlijk.’
‘Die van ons waren niet te kanen. Zo taai als rubber.’
‘Heeft u ze niet te lang in de oven gehad?’
‘In de oven? Rubber moet je niet in de oven stoppen. Dat gaat enorm stinken.’
‘Ik snap er niks van. Ze waren heerlijk. Zelfs Vlekje heeft ze gegeten.’
‘Ja, dat kan ik zien. Het levend bewijs dat mijn betoog klopt.’ Ik wees naar de hond die in de berm een drol produceerde. 
‘Welk bewijs klopt?’, vroeg ze.
‘Van dat recyclen. Vlekje is al volop bezig met de productie voor komende jaarwisseling.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better