Beweging

‘Ik zag net die van de roosjes voorbij rennen’, merkte ik op. Ik stond in de keuken voor het raam.

‘Roosjes?’, vroeg mijn echtgenote.

‘Ja, hoe heten ze ook alweer: Riet en Ron? Van dat groenmaken vorig jaar bij de Heuveltjes.’

‘O, je bedoelt de familie van der Berg. Hoe kom je nou weer bij “roosjes”?’

‘Zij was toen toch roosjes aan het vouwen voor in de dennetjes? Dat huwelijksfeest.’

‘Jaja, ik ben niet gek.’

‘En ze rende voorbij?’

‘Ja, samen met Ron. Beide in een knallend trainingspakje en op spierwitte gympies.’

‘O, die zijn bezig met afvallen. Zij zit ook bij de rummikup. Ik sprak haar oudjaarsdag.’

‘En toen kondigde ze het aan?’

‘Ja, ze ging er in het nieuwe jaar “iets” aan doen. En Ron ook.’

‘Zo dik is zij toch niet?’

‘In vergelijking met jou niet’, lachte ze.

‘Vind je mij dik?’, vroeg ik ongerust terwijl ik mijn adem inhield en over mijn buik wreef.

‘Nou ja, laat ik het zo zeggen: je navel is zich de laatste tijd behoorlijk aan het terugtrekken.’

‘O ja, mijn navel. Die hadden we nog niet gehad.’

‘Bart, je buik heeft wat weg van een Chesterfieldbank. Met je navel als knoop.’

‘Ik ga nu dus als showmodel van Chesterfield door het leven. Lekker dan.’

‘Nou ja, misschien is zo’n sportmomentje ook wat voor jou. Gewoon een beetje in beweging.’

‘Ik kijk wel mooi uit’, zei ik vanuit een opborrelende ongerustheid.’

‘Kom op Bart, het kan echt geen kwaad.’

‘Geen kwaad? Stel dat die knoop losschiet, is die hele Chesterfield naar de knoppen.’

Bart