‘Morgen Agnes’, begroette ik mijn buurvrouw die in de voortuin iets aan het doen was.
‘Morgen Bart. Alles goed?’
‘Nou, alles is wel heel veel. Maar ik mag mij gelukkig prijzen: ik scoor rond de negentig procent. Druk?’
‘Valt mee. Ik heb een zakje knollen gekregen en die wil ik poten.’
‘O? Wat voor een knollen?’, vroeg ik belangstellend.
‘Ah.. jij weet iets van tuinplanten?’, vroeg ze. Ze kwam overeind en hield het pootschepje in de aanslag.
‘Nou ja, verstand is een groot woord, maar ik weet er wel iets van.’
‘Het zijn dahlia’s. Van mijn zus gekregen.’
‘O, leuk. En krijg je ze ingegraven met dat schepje? Kleigrond is keihard.’
‘Nou, dat is wel een dingetje hoor’, blaatte ze.
‘Heb je geen grotere?’
‘Nee, hier moet ik het mee doen.’ Ze bukte weer.
‘Ik heb wel een grote schop. Lenen?’ Ik liep al richting garage.
‘O, dat is handig!’, kirde ze.
‘Wat ga jij doen?’, vroeg mijn echtgenote die net naar buiten liep.
‘O, niks bijzonders. Agnes hiernaast heeft knollen gekregen. Of ik ze er met de grote schup in wil batsen.
‘Waarin?’
‘In de tuin.
‘Wat is het dan voor een knol?’
‘Dahlia’s.’
‘Morgen Agnes. Ik hoor net dat Bart bij jou knollen gaat poten?’
‘Ja, dat bood hij aan. Ik krijg de kleigrond niet goed los.’
‘Blijf er maar wel bijstaan.’
‘O? Hoezo?’, lachte ze. ‘
‘Bij ons heeft hij vorig jaar narcissen gepoot. Ze zijn uiteindelijk in China uit de grond gekomen.’
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen november 2020
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.