Bal gehakt

‘Ben jij aan doen, Opa ?’, vroeg mijn kleinzoon. We zaten samen aan de grote eetkamertafel. Hij half hangend op zijn hoge kinderstoel en ik naast hem op gelijke ooghoogte. We hadden allebei een vel papier voor ons en voor de rest lag de tafel bezaaid met potloden, een trommel, rondzwervende stiften en andere spullen om verveling te voorkomen.

‘Opa is ook aan het tekenen, net zoals jij’, zei ik. Hij keek naar mijn tekening. ‘Wat is dat, Opa ?’, vroeg hij terwijl hij naar de pennenstreken keek. ‘Dat, mijn lieve knul, dat is een bal’. Ik streek hem over zijn koppie.

‘Wat is dat voor bal ?’, hij bleef doorvragen. ‘Een gewone bal’, zei ik terwijl ik de lijntjes ter verduidelijking wat extra aanzette. ‘En wat ben jij dan aan het tekenen ?’, vroeg ik wijzend op zijn tekening. ‘Boom’, klonk het. Hij kraste er nog wat takken bij. ‘Mooi hoor, is die voor Mama ?’. ‘Nee, voor Oma’, schreeuwde hij enthousiast.

Op dat moment kwam oma binnen. ‘Zo, jullie zijn mooi druk zeg, en wat heb jij een mooie tekening gemaakt !’, riep ze enthousiast naar het manneke. ‘Voor jou Oma’.
‘Het is een boom, Oma’, voegde ik eraan toe. ‘Hij leeft wel in de herfst, maar hij is heel mooi’. ‘Dank je wel’, Oma gaf hem een klinkende zoen op zijn voorhoofd. Hij kraaide het uit.

‘En wat is Opa dan aan het tekenen ?’, informeerde ze in mijn richting. ‘Bal’, schreeuwde het manneke. ‘O, een bal’. Ze boog zich over de tekening. ‘Dat kan toch veel beter Opa’, lachte ze.
‘Nou, dat weet ik zonet nog niet, het wordt namelijk een gehaktbal’, zei ik.
‘Een gehaktbal ?, nou heel eerlijk gezegd, hij lijkt van geen kant op een bal gehakt’.

‘Het is ook enorm moeilijk om zo’n ding zo even te tekenen’, zei ik. ‘Ik ben namelijk vergeten hoe zo’n bal eruit moet zien. Het is al zo lang geleden…’.
Ze wierp een boze blik. ‘O God, daar gaan we weer, het zielige mannetje mist zijn bal gehakt en probeert nu op slinkse wijze mij onder druk te zetten. Gut gut, wat regent ut’.

‘Sorry schat, ik snap niet zo goed wat ik nu fout doe. Ik probeer een bal gehakt op papier te zetten maar dat lukt niet. Kijk als ik hem in tekst op je boodschappenlijst zou moeten zetten… Tekenen is gewoon lastig…’. ‘Je bent een zeurpiet, Opa’.
‘Ja, Opa zeurniet’, riep de kleine man enthousiast en gooide de trommel met tekenstiften op de grond. ‘Ik ga me douchen’. Ik stond op en liep naar boven.

Toen ik wat later weer beneden kwam, zat mijn echtgenote op mijn plek en was nu ook aan het tekenen. Onze kleinzoon zat inmiddels voor het beeldscherm en nam het dagelijkse Dieuwertje Blok leugenjournaal tot zich. Ik keek even scheel naar het papier, schatte het vermoedelijke effect van mijn opborrelende vraag in en besloot hem te stellen.

‘Wat moet dat voorstellen ?’, informeerde ik toen vriendelijk.
‘Wat dacht je’, zei ze terwijl ze rechtop ging zitten en het product van een afstandje bekeek.
‘Hm, kan nog even niks onderscheiden, wat is je doel ?’. Ze schoof haar stoel nu naar achteren.
‘Kijk nou eens goed’, nodigde ze me uit. Ik boog iets voorover en keek nog eens. Toen haalde ik mijn schouders op. ‘Als je het dan niet wilt zeggen’, ik slaakte een zucht.

‘Oké, ik zal je helpen. Dit moet een bos bloemen voorstellen’.
‘Een bos bloemen ?’, lachte ik terwijl ik naar een paar strepen staarde.
‘Je lacht me uit. Weet je hoe moeilijk dat is…’, ze keek me veelbetekenend aan.

Iets zei mij dat ik binnen nu en een uur bij een bloemist op visite ging, een bos bloemen zou gaan scoren en dat mij vanavond een dampende bal gehakt aan zou staren…

Bart

copyright Brompot november 2016

Powered by WPeMatico