Toen ik vanochtend op mijn campingstoel voor onze caravan zat, zag ik hem lopen. Nou ja, lopen, het had meer weg van zeulen. Hij sleurde namelijk een zogenaamd chemisch toilet met zich mee. Voor de uitleg: dat is een soort van dixi in het klein wat tegenwoordig in caravans wordt ingebouwd. Daarmee kun je dan onderweg lekker op je eigen pot zitten.

Uiteraard kun je er ook op de camping gebruik van maken. Er hangt echter één nadeel aan het ding: hij raakt een keer vol en dan moet hij worden geleegd.
En dat was deze voorbijganger nu aan het doen.

Nou zie je er wel meer sjouwen, maar het bijzondere aan dit geval was dat hij in drie dagen tijd inmiddels voor de vijfde keer met dat ding langsliep om hem te legen. En om dat te bereiken moet er toch een extreem hoge productie zijn geweest.

Ik zei het tegen mijn echtgenote. Maar dat had ik beter niet kunnen doen want ik kreeg meteen de volledige inhoud van een dixi over mij heen. Waar ik op dat tijdstip van de dag, op de nuchtere maag, mij in godsvredesnaam mee bezig hield.

‘Tja, die man kan wel hardstikke ziek zijn’, zei ik.
‘Dan moet hij naar een dokter’.

‘Stel dat hij een bacterie bij zich draagt. Of misschien wel zijn vrouw. Dan worden we straks nog allemaal ziek’. Ik maakte mij er wel wat ongerust over.

‘Ik begrijp niet waar jij je druk over maakt, jij bent altijd met dit soort zaken bezig. Soms word ik er echt stapelgek van’.
‘Nou, dat valt reuze mee hoor’. Ik werd in de verdediging gedrukt.

‘Nee Bart, dat valt helemaal niet mee. Je ziet teveel om je heen gebeuren en verbindt daar onzinnige conclusies aan’. De dixi was nog niet leeg.

‘Gisteren had je het over de buren waarvan jij suggereerde dat ze ruzie hadden. Eergisteren over een paar Fransen die vis aten en waarvan jij suggereerde dat die bedorven was. En ze leven nog steeds, Bart’.

‘Die lui hadden echt ruzie. Ik ken mijn talen. En die vis stonk als de hel. Die was echt niet goed’.

‘In jouw ogen stinkt elke vis omdat je nu eenmaal denkt als de bekende boer: wat hij niet kent, dat vreet ie niet. Hou op met dat commentaar op anderen en let op jezelf’. De bak was nu leeg en ik kon doorspoelen.

‘En ga vooral iets zinnigs doen’, toch nog een toegift. Ze verdween met een nijdig gezicht in de caravan.

Iets zinnigs… ik heb mijn tablet gepakt en er een column over geschreven.

Bart

Copyright Brompot juni 2017

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better