Zwembroek

‘Je moet een nieuwe zwembroek’, hoorde ik mijn echtgenote vanaf het bedje aan het campingzwembad opmerken. Ik keek om.
‘Hoezo een nieuwe zwembroek ?’, informeerde ik. ‘Hij doet het nog prima, toch ?’.
‘Oké, dan niet’.

Ik wachtte even want meestal kwam er dan nog iets achteraan. Ik ken haar.
‘Je loopt straal voor gek’.
‘Wat is er mee aan de hand dan ?’, vroeg ik.
‘Niets’, zei ze. ‘Hij doet het nog prima, toch ?’. Ik proefde enig cynisme in haar stem. Ik heb daar altijd een pesthekel aan.

‘Hoezo “voor gek”‘, herhaalde ik.
‘Je billen hangen er half uit. Maar verder doet hij het nog prima hoor’.
Instinctief trok ik de pijpjes iets naar onderen en duwde het stof tegen mijn bovenbenen.

‘Zo beter ?’, vroeg ik.
‘Nee’.
‘Hoezo nee ?’.
‘Je kunt dat stof wel naar beneden trekken, maar je vel blijft hangen’.
‘Mijn vel ?’.
‘Bart, de rek is niet alleen uit je zwembroek, maar ook uit je billen’.

‘O, dank je. En wat nu ?’. Ik lonkte naar het zwembad.

‘Nieuwe zwembroek met strak elastiek. Dan wordt het ondersteund. Je billen’.
‘Oké, ik kijk wel als we weer thuis zijn’, zei ik en wilde verder lopen.

‘Draai je eens om ?’.
Gloeiende gloeiende. Ik draaide om.
‘Aan de voorkant gaat het ook niet goed hoor’, zei ze.
‘Wat nou weer’.
‘Zakt ook’.
‘Zal’. Ik boog naar voren om te kijken.
‘Valt hard mee’.

Ze schudde haar hoofd.

‘Je gaat me nu toch niet weer iets vertellen over mijn lichamelijke rek?’, vroeg ik.

‘Heb je daar nog iets verrassends positiefs over te melden dan ?’. Ze keek me aan zoals ze me vroeger ook vaak aankeek. Ik ontdekte een prettige glimlach op haar gezicht.

Ik glimlachte ernstig terug. Volgens mij was er helemaal niets mis met mijn zwembroek…. hij deed het nog prima…

Bart

Copyright brompot juni 2017

Powered by WPeMatico