Normen en waarden

‘Ik zag net, toen ik boven het gordijn openschoof, dat de buurman achter al het gras aan het maaien was.  Dan heb je ze toch niet allemaal op een rij.’ Ik liep met mijn yoghurtje en koffie naar de tafel.

‘Nu al?’, vroeg mijn echtgenote.

‘Ja, net, vijf minuten geleden en het is pas half acht. Dan ben je toch gestoord?’
‘Nou, gestoord, ik denk dat hij een volle agenda heeft vandaag en vroeg is begonnen.’

‘Wat een onzin. Half acht in de ochtend het gras maaien. Nou, laat ik het zo zeggen, als ik ook dit soort neigingen ga vertonen, laat me dan maar opnemen. En het liefst op een gesloten afdeling. Dan vorm je toch een regelrecht gevaar voor je omgeving.’

‘Bart, maak je niet zo druk. Wat interesseert het jou nou dat hij dat doet.’
‘Het gaat om de maatschappelijke impact. Met zulke daden verschuif je de normen en waarden binnen de maatschappij. Jammer dat jij dat niet zo goed begrijpt.’

Ze keek me aan. ‘Nou, dat begrijp ik heel goed. De man is vernieuwend bezig. Mag je een buiging voor maken.’
‘Ach, schei toch uit. Het slaat helemaal nergens op. Maatschappelijke vernieuwing, om half acht ’s morgens gras maaien.’

‘Joh, wat maak je je eigen toch druk. Eet je yoghurt, drink je koffie en hou verder alsjeblieft je mond. Over ergernis in de ochtend gesproken. Het is verdorie pas half acht.’

Ik kon hier slecht tegen. Ik plaatste wat verse munitie.

‘Ik zou niet weten waarom ik hier niets van zou mogen zeggen.’ Ik vond dat ik gelijk had.
‘Omdat je elke ochtend wel iets te mopperen hebt. Je kunt nooit eens vrolijk het bed uitstappen, het gordijn opentrekken, blij worden van het aanblik en opgewekt naar beneden huppelen.’

‘Nou, volgens mij is daar met zo’n grasmaaiende sukkel ook geen enkele aanleiding toe. Ik ga het hem vandaag of morgen toch een keer onder zijn neus wrijven.’
‘Jij wrijft helemaal niemand iets onder zijn neus’, zei ze. Ik proefde iets van een dreiging.

‘Ik overweeg een Zweedse band aan te schaffen met een tijdslot.’ Ze lachte zoals vrouwen in “the winning mood” kunnen lachen.
Een Zweedse band? Ik had geen idee wat ik daar van zou moeten verwachten. Ik vroeg het haar.

‘Wat is een Zweedse band?’
‘Dat is zo’n bedband die ze in de psychiatrie gebruiken voor lastige patienten die in bed moeten blijven. Tijdslot erop en voor negen uur kom je het bed niet meer uit.’
‘Je wenst me nogal wat toe’, zei ik.

‘Nou Bart, laat het duidelijk zijn dat ik geen zin heb in dit soort onzinnig geleuter op de vroege ochtend. Over verschuiving van normen en waarden gesproken. Ik zou daar toch maar een keer goed over nadenken.’

Ik heb niets meer gezegd.