Sociaal buurtgevoel

‘Ik sprak vanochtend bij de super die vrouw van een eindje verderop. Met die rode auto.’ Bert stond bij Truus in de keuken.
‘Je bedoelt die Volvo?’
‘Truus, jij denkt werkelijk dat elke auto een volvo is. Nee, ze heeft een Ford.’
‘Dan weet ik niet wie je bedoelt’, zei ze en trok de theedoek van het rekje.
‘Lieve schat, het is het eh… eerste, tweede, eh… vijfde huis van de hoek. Met die betonnen pilaar in de voortuin.’
‘De piemel?’
‘Juist Truusje, die bedoel ik. Ze werkt bij de gemeente.’
‘Gemeente? Dat wist ik niet. Ik dacht dat ze in de zorg zat?’
‘Nee, bij de gemeente. Tenminste, daar had ze het over.’
‘Bij de super?’
‘Ja, dat zeg ik toch? Ik was met haar in gesprek bij de super.’
‘Oké, en waar ging dat gesprekje dan over? Over wat we vanavond eten? En toen adviseerde ze je spruitjes?’
‘Hoe kom je daar nou bij. Nee, het ging over de gemeente. Dat de werkdruk inmiddels zo hoog is opgelopen dat ze overspannen is geraakt. Ze zit nu ziek thuis.’
‘Zo, dat is vervelend. En wat nu? Uitzieken?’
‘Doe niet zo “Truus”. Ik meld het alleen maar. Ik vind het belangrijk dat we op de hoogte blijven van wat er in de buurt allemaal speelt.’
‘En heb je in het kader van deze nieuwe buurtopenheid ook ons privé-matje nog wat uitgeklopt?’
‘Hoezo?’
‘Nou ja, kan me zo voorstellen dat je wat huiselijk stof hebt opgeblazen. Zodat de buurt ook van onze situatie op de hoogte blijft? Dat vind je toch belangrijk?’

‘Truus, dit is precies datgene wat ik vaak bedoel. Dat je soms zo vervelend door kan hakken. Ik bedoel het allemaal goed. Beetje sociaal gevoel ontwikkelen in de buurt.’
‘Lieve Bert, toen jij nog gewoon werkte, functioneerde het sociale buurtgevoel uitstekend. Er bestond een natuurlijk evenwicht.’
‘Bestond? Bedoel je dat het evenwicht inmiddels is verstoord?’, vroeg hij.

Truus gooide de theedoek op het aanrecht en stak haar handen in haar zij.
‘Ja, inderdaad. De buurt is namelijk na jouw pensionering uitgebreid met een enorm oud wijf.’

Bart

Powered by WPeMatico