Een bekende…

‘HAI’, verwelkomde de verkoopster mij terwijl ik met moeite langs haar wegversperrende boezem laveerde en braafjes achter mijn echtgenote de winkel insukkelde.
‘Hai’, zei ik in het voorbijgaan.
‘Ken je haar?’, wilde mijn echtgenote twintig meter verderop weten.
‘Nee, hoezo?’
‘Ze zei “hai”, tegen je.
‘Ik zei ook “hai”.
‘Jawel, maar haar “HAI” klonk alsof ze een oude bekende begroette.
‘Is mij niet opgevallen’, zei ik.
‘Niet?’
‘Nee. Maar ik ken haar echt niet.’
‘Joh, ik weet niet of je het hebt gezien, maar ze ging zo diep dat haar geplamuurde gezicht spontaan krakeleerde.’
‘Wat is dat?’, wilde ik weten.’
‘Een schilderij waarvan  de verf is gebroken. Tussen kunst en kitsch.’
‘Wat bedoel je daarmee? Ik snap je niet.’
‘Dat is een programma op TV. Worden oude spullen getaxeerd. Soms hebben ze schilderijen die zijn gekrakeleerd.’
‘Ahhhh, nu je het erover hebt.’ Ik kon me vaag iets herinneren.
‘Zo zei ze dus “HAI”. Ken je haar echt niet?’
‘Nee. Ik pieker me suf.’
‘Maar jij zei ook “Hai”.’
‘Uit beleefdheid. Wat had ik anders moeten zeggen?’
‘Nou ja, iets van “hallo”?’
‘Klinkt niet. Ik ben niet van de “hallo’s”.’
‘Misschien toch even aan haar vragen? Of zij jou kent?’
‘Lijkt me niet zinvol.’
‘Dan niet’, zei ze. Ze graaide wat tussen de truitjes, maar vond niets wat door haar modebeugel kon.’
‘We gaan’, besloot ze. Ik vond het een prettig besluit.’
‘DOEI!!’, riep de verkoopster toen ik voorbij sjeesde.
‘Mag ik u iets vragen?’, hoorde ik mijn echtgenote achter mij vragen. ‘Komt mijn man u bekend voor of zo?’
De krakalures trokken dicht. ‘Hoezo mevrouw?’
‘Omdat u zo nadrukkelijk “DOEI” riep.’
‘Hij komt mij inderdaad bekend voor’, zei ze. ‘Vijf minuten geleden kwam hij namelijk binnenlopen.’

Bart

Powered by WPeMatico