Voorjaarsvakantie #15

‘Even stoppen Bert. Ik wil hier kijken.’ Truus kneep pal voor een rechtopstaand groentenkistje in de berm in de remmen en stapte af. Bert kon haar ternauwernood ontwijken maar kwam uiteindelijk ook tot stilstand.
‘Mens, wat doe je nou? Ik schrik me rot!!’
‘Ze verkopen hier spulletjes.’
‘Spulletjes. Wat voor een spulletjes?’
‘Biologische natuurproducten.’
‘Ach Jezus, heb ik weer. Nou, je hebt pech, ik heb geen kleingeld bij me. Kom op: op de camping wacht een heerlijk koud biologisch drankje op mij.’
‘Rustig, Bert. Ik wil gewoon kijken. Of heb je daar problemen mee?’ Ze dook in het kistje.
‘Ja, daar heb ik inderdaad problemen mee. Wat moeten we met die zooi?!’
‘Dit zijn versproducten van de boer. Die vind je niet bij de super.’
‘Ja hoor, je hebt helemaal gelijk. Zullen we nu verder fietsen? Ik heb dorst.’
‘Dorst? Ahhh, er staat hier ook pruimensap. Ideaal tegen de dorst.’
‘Ik moet die troep niet. Er zit altijd vlees in.’
‘Vlees in de pruimensap?’ Ze keek Bert vol verbazing aan.
‘Ja, gemalen wesp, mier, torretjes en weet ik veel wat er dagelijks aan ongedierte door zo’n struik tijgert?’
‘Je moet niet zo zeuren, Bert. Insecten zijn proteïne. Dat heeft je lijf nodig.’ Ze pakte een glazen potje zonder etiket uit het kistje. Kijk, dit is nou zó leuk: schrijven ze op het dekseltje wat er inzit.’
‘Lijkt me nuttig. Alleen is het onleesbaar’, riep Bert toen ze het potje showde.
‘Kinderhandschrift. Die proberen zo natuurlijk een centje bij te verdienen. Voor de spaarpot.’
‘Jaja, leuk hoor, die kinderen. Laten ze er maar voor werken. Heitje voor een karweitje. Moesten wij vroeger ook.’
‘Kan me niet schelen, Bert, ik koop een potje. Drie euro. Dat is toch voor niks?’
‘Noem jij het maar niks. Ik vind het een hoop geld voor zo’n pot aardbeienspecie wat straks in de kliko eindigt.’
‘Kom zeur, het is voor de kindertjes van de boer.’

‘Kijk Riekje, dit is die jam waar ik het over had.’ Ze stond in de voortent en showde het potje aan de buurvrouw.
‘Lijkt aardbeienjam, Truus. Wat moest ie kosten?’
‘Drie euro. Best wel duur maar het is voor een goed doel: een kinderspaarpot.’ Ze draaide het dekseltje eraf.
‘Joh, hij is voor kinderbegrippen wel professioneel verpakt.’ Ze staarden naar een gouden papiertje wat als een verzegeling op de opening was geplakt.
‘Ik herken dit Truus. Dit komt rechtstreeks uit de Aldi. Wij hebben dezelfde pot jam.’
‘Nou ja zeg. Dat is raar’, vond Truus.
‘Nee hoor, helemaal niet raar. Het is de modernisering van een oud hollands spreekwoord: “een kinderspaarpot is snel gevuld”.’

Bart

Powered by WPeMatico