‘Bart, kun jij de fietsen van de dissel halen?’

‘Hoezo? Moet je weg?’ 
‘Nee, de disselklep moet omhoog. Ik moet wassen en het wasmiddel staat erin.’
Ik vond dat niet zo slim en zei het. ‘Nou, dat is dan niet zo handig.’ 
‘En ik heb een emmer nodig.’
‘Weet je hoeveel werk dat is. Die fietsen eraf halen?’
‘Het gaat om jouw onderbroeken. Dus…’ ze stond met haar handen strijdvaardig in haar zij.
‘Dus wat?’, wilde ik weten.
‘Dus alles. En opschieten want het wordt warm.’
‘Waarom hebben we die klotedingen eigenlijk meegenomen?’
‘Omdat het handig is. Je weet nooit waar je terecht komt. Kan wel een prachtige fietsomgeving zijn.’
‘Schat, fietsen in Frankrijk is spelen met je leven.’
‘Nou dat weer. Beweging is goed voor dat vadsige lijf van je. Hoezo spelen met je leven.’
‘Niks mis met dit lijf. Is in topconditie.’
‘Je vergeet nog te zeggen dat je woest-aantrekkelijk bent’, lachte ze.
‘Daar ben jij toch voor gevallen?’ 
‘Ja, ooit. Veertig jaar geleden. Wil je dan nu die fietsen eraf plukken?’
‘Ben ik zo een half uur verder hoor. Ik heb ze muurvast gesjord.’
‘Ja, dat moet ook. Je rijdt als een Fransman: afwisselend plankgas en in de ankers.’
‘Schat, ik rij altijd heel voorzichtig met de caravan. En hoezo rem ik te hard? Ik rem nóóit te hard.’
‘O nee? Mag je mij uitleggen hoe die remsporen in je onderbroek komen.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better