Het kwam zo: onze buuf, Agnes, had sinds kort een nieuwe vriend. Zeg maar een nieuw neukertje. Een overigens niet onaardig ogend jeugdig knulletje. Tenminste, volgens mijn echtgenote dan. Ik heb niet veel verstand van knulletjes maar ik moest toch ook erkennen dat hij er sympathiek uitzag. Ik zei dan ook tegen haar dat ik vond dat hij wel wat op mij leek. Tenminste, voor wat betreft de sympathieke uitstraling.
Ze schoot in de lach. Ik hoopte dat ze na het lachen nog wat positieve toegiftjes zou lanceren, maar het gesprek richtte zich weer op het schillen van de aardappelen.
‘Ik heb net zo’n gevoel dat hij Henk heet’, zei ik bij het aanzetten van het mes op de eerste pieper.
‘Hoezo “Henk”?
‘Nou ja, het kan ook een Wim zijn, of een Kees, maar hij heeft vast een degelijke oeroude Hollandse naam.’
‘Wat zwets je nou?’, vroeg ze.
‘Ik zwets niet. Het is zo mijn gevoel.’
‘Heb je Agnes hem horen roepen of zo?’
‘Neu, ik haar vannacht alleen een paar keer “O mijn God” horen gillen. Maar zo heet hij vast niet.’
‘Haha, zwamneus. Schiet jij nou maar op met je aardappels.’
‘Kijk, daar is hij weer’, merkte ik op. Ik zag hem zijn auto parkeren. ‘Even de schillen buiten in de ton mikken,’
Ik liep naar de voordeur, trok hem open en toen naar buiten.
‘Hoi’, riep het knulletje. Hij liep met een weekendtas richting voordeur.
‘Hoi eh… Henk was het toch?’, riep ik wat onverschillig terug.
‘Henk? Nee joh, ik ben Harm. Henk is mijn broer. Maar eh… komt die ook bij Agnes op bezoek?’
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen maart 2021
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.