‘Kan het zijn dat de rek uit je neusvleugels is getrokken?’, vroeg mijn echtgenote.
‘De rek? Hoe bedoel je?’
‘Ze bewegen tegenwoordig wat losjes op de maat van je adem.’
‘Kun je dat zien dan?’, vroeg ik. Ik snapte het niet helemaal.
‘Nee, horen. Je hebt vannacht onbedaarlijk liggen snurken.’
Ik voelde instinctief aan mijn vleugeltjes.
‘Nou, de rek zit er nog voldoende in hoor. Dat kan het niet zijn.’
‘Snuif eens?’, vroeg ze nu. Ik snoof.
‘Hm, ik hoor niks. Dus daar zit het niet in.’
‘Nee, ik snuit altijd mijn neus voordat ik ga slapen’, zei ik braaf.
‘Zijn je amandelen er al uit?’
‘ Ja hoor schat, al ver voor de oorlog. Verder nog iets?’
‘Dan zijn het toch je vleugels. En dat kan best want je hebt formaatje “Jumbo Jet”.’
‘Is het nu klaar?’, vroeg ik geïrriteerd.
‘Hallo, ik ben nu nog geen minuut bezig over een probleem wat mij ruim acht uur uit mijn slaap heeft gehouden.’
‘En wat nu?’, vroeg ik.
‘Er zijn van die plastic hulpstukken in de handel. Die schuif je in die straalmotoren van je en dan flubberen de vleugels niet meer. Dat helpt.’
‘Nou, dat lijkt me niet echt veilig’, vond ik.
‘Niet veilig? Je krijgt dan toch voldoende adem?’
‘Dat wel, maar als zo’n straalmotor toch nog verstopt raakt, stort het complete vliegtuig inclusief hulpstukken naar beneden. En dan ben je nog veel verder van huis.’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.