‘Bart, de voordeurbel!’, riep mijn echtgenote.

‘Is dat zo? Ik dacht dat de claxon van de auto ging.’ 
Ik deed open en ontdekte een mij vaag voorkomend weelderig typ in de deuropening.
‘Wij kopen niet aan de deu..’
‘Bent u die man die van die “grappige” verhaaltjes schrijft?’ Bij het woord “grappig” gebruikte ze haar vingers als kommaatjes en ze klonk niet leuk.
‘Nou, dat wil ik niet zo zeggen’, lachte ik met wat boerenkiespijn.
‘Mooi, dan ben ik aan het juiste adres.’
‘Wie bent u?’, vroeg ik.
‘Ik ben “die van 34”, Sumita.’ De vingertjes bleven half in de lucht hangen.
‘Samita’, zei ik langzaam. ‘En wat is er met Sumita?’
‘Ik heb u op Facebook een vriendschapsverzoek gedaan.’
‘Ja, en nu komt u zich persoonlijk aanmelden? Dat hoeft niet hoor!’, blaatte ik. 
‘Nee? Nou mijn man, die ook op 34 woont en “vriend” is, las dat u een reactie had geplaatst. Zo van (vingertjes bleven hoog) ” Sumita vindt onze verhalen zoooo leuk, dat ze graag “vrienden” wil worden. Ik twijfel nog een beetje…..”
‘O, schreef ik dat?’
‘Ja, en ik wil u even persoonlijk melden dat ik die verhaaltjes helemáál niet leuk vind.’
‘Tja, dat is een persoonlijke opvatting. Maar waarom dan toch dat verzoek om (ik gebruikte nu mijn vingers) “vrienden” te worden?’
‘Omdat ik uw zogenaamde vrienden te waarschuwen voor uw roddels.’
‘Roddels?’, vroeg ik.
‘Ja, over “die van 18”, “zij van 26”, “de hond van 48”, “de gescheiden vrouw van 36”, Agnes van hiernaast…’
‘Dat zijn geen roddels hoor, dat zijn feiten. Die van 36 is echt gescheiden. En dat hondje van 48 hupt. En die lui op nummer 18 zijn…’
‘Nou meneer, ik denk dat u beter een keer over uzelf kunt roddelen. Dat wordt vast erg grappig.’
Ze heupwiegde de oprit af en verdween uit zicht. Ik sloot de deur.
‘Wie was dat?’, vroeg mijn echtgenote.
‘De Sumita van 34. Ze wil geen “vrienden” meer worden.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better